Κουφώματα

Τα ανοίγματα ποικίλουν σε μορφή και σε μέγεθος. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι έντονα συνδεδεμένα με την χρήση του εσωτερικού χώρου που τα συνοδεύει αλλά και τη χρονολογία κατασκευής τους. Τα μεγαλύτερα παράθυρα βρίσκονται κατά βάση στους κυρίους χώρους ενώ οι φεγγίτες και τα πιο μικρά ανοίγματα αντιστοιχούν σε δευτερεύοντες χώρους.

Για τη κατασκευή των κουφωμάτων, βασικό υλικό αποτελούσε το ξύλο, το οποίο πολλές φορές συνοδευόταν από μεταλλικές λεπτομέρειες όπως μεντεσέδες, πόμολα ή και μεταλλικές δοκούς οι οποίες εξυπηρετούσαν στην γεφύρωση του ανοίγματος στο πάνω μέρος αυτού. Το παραπάνω στοιχείο τοποθετείται στη εσωτερική και στην εξωτερική πλευρά του τοίχου, ενώ το κενό ανάμεσα τους γεφυρώνεται με τη βοήθεια σχιστόλιθων. Η γεφύρωση του αντίστοιχου ανοίγματος πραγματοποιείται σε πολλές περιπτώσεις και με τη χρήση ενός ακατέργαστου κορμού ξύλου ο οποίος σφηνώνεται στη τοιχοποιΐα, από την εσωτερική και την εξωτερική πλευρά του τοίχου, ή μιας ξύλινης δοκού, μικρότερης διατομής, η οποία τοποθετείται με παρόμοιο τρόπο στη τοιχοποιΐα. Το κενό ανάμεσα σε αυτά τα ξύλινα στοιχεία, γεφυρωνεται από μια σειρά ξύλινων σανιδιών, μικρής διατομής, τα οποία καρφώνονται στο κάτω μέρος του πρεκιού, κάθετα σε αυτό. Διαμορφώνεται, επίσης, ξύλινο σταθερό πλαίσιο στο τοίχο (κάσα), με κυριότερο χαρακτηριστικό της πλαισίωσης ότι πάντοτε το πάνω οριζόντιο τμήμα επεκτείνεται λίγο δεξιά και αριστερά σε σχέση µε τα κάθετα τμήματα του πλαισίου, προκειμένου να ενσωματωθεί στην τοιχοποιία. Τα τζάμια συνήθως μονά στηρίζονται στη κάσα με πηχάκια και αρμόστοκο. Τα παντζούρια αντίστοιχα είναι κατασκευασμένα κατά κύριο λόγο από ξύλο. Τα φύλλα του πατζουριού συνήθως, είναι τοποθετημένα σε μια ξύλινη κορνίζα η οποία καρφώνεται πάνω στη κάσα του υαλοστασίου. Επιπλέον, έχουν παρατηρηθεί τα παντζούρια γαλλικού τύπου αλλά και τα πιο απλά που αποτελούνται από δύο η τέσσερεις σανίδες ξύλου ενωμένες με μεταλλικούς μεντεσέδες που επιτρέπουν την περιστροφή τους .Σε κάποιους φεγγίτες, ή παράθυρα τα οποία αντιστοιχούν σε χώρους δευτερευόντων χρήσεων, σύνηθες είναι η τοποθέτηση μεταλλικής κάσας η οποία φέρει κατά μήκος του ανοίγματος παράλληλα σίδερα μικρής κυλινδρικής διατομής. Η κάσα αυτή μπορεί να τοποθετηθεί στην εξωτερική η στην εσωτερική πλευρά του κουφώματος. Τα πατζούρια γενικά κατα κύριο λόγο είναι ανοιγόμενα με τα κάτω φύλλα να χωρίζονται με καϊτι να έχουν νεροχύτη.Τέλος, πολλά παράθυρα έχουν επίσης μαρμαροποδιά που προεξέχει από την εξωτερική πλευρά για τα νερά.

Όσων αφορά τις πόρτες, και εκείνες ποικίλουν σε διαστάσεις, ανάλογα τη χρήση, και τη μορφή . Εδώ παρατηρείται έντονα η χρήση ξύλου για την κατασκευή τους στα πιο παραδοσιακά σπίτια. Οι θύρες αυτές αποτελούνται από ένα ή δύο φύλλα (ανάλογα τον σκοπό της πόρτας) ενώ οι διαστάσεις τους είναι σχετικά μικρότερες από μεταγενεστερες κατασκευές. Συνήθως τοποθετούνται στη μέσα πλευρά του τοίοχυ, ανοίγουν με μεντεσέδες και το κενό ανάμεσα σε σκελετό και μπογιά συμπληρώνουν ταμπλάδες.Στη συνέχεια ιδιαίτερα διαδεδομένες είναι και οι πόρτες μεταλλικής κατασκευής, τις οποίες συναντάμε κυρίως σε δευτερεύοντες και εξωτερικούς χώρους (π.χ. εξωτερικές αποθήκες) αλλά και σε κάποιες μεταγενέστερες κατασκευές, κυρίως νεοκλασικά κτίσματα, ως τις κυρίες εισόδους της κατοικίας. Τέλος στα νεοκλασικά κτίσματα, επίσης συναντάμε και την κατασκευή θυρών από ξύλο. Στην περίπτωση αυτή ωστόσο οι πόρτες έχουν μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτές στα παλαιότερα κτίρια, ενώ υπάρχει η τάση διακόσμησης της πόρτας με ορθοκανονικά ξύλινα στοιχεία.