Τοιχοποιίες και τρόποι γεφύρωσης ανοιγμάτων

Οι τοιχοποιίες στην πλειοψηφία τους είναι αργολιθοδομές με χωματόλασπη (αργιλοκονίαμα). Υπάρχει κάποιο πλέξιμο στις γωνίες με γωνιόλιθους όχι πάντα καλά λαξευμένοι αλλά περισσότερο από τους διάφορους λίθους που χρησιμοποιούν στις τοιχοποιίες. Ακολουθούν την τυπολογία του κλασικού ελληνικού τοίχου.

Ένα κατακόρυφο μέτωπο απέξω και ένα κατακόρυφο μέτωπο από μέσα αντίστοιχα χωρίς όμως να υπάρχουν διάτονες λίθοι ούτε ξυλοδεσιές που ενώνουν το μέσα με το έξω κέλυφος κάτι που δημιουργεί κατάπτωση των εξωτερικών αυτών κελύφων. Στις τοιχοποιίες παρατηρούμε πέτρες πολλών τύπων ανακατεμένες και σε μερικές περιπτώσεις παρατηρούμε και άλλα υλικά όπως κομμάτια από κεραμίδια. Υπάρχει επίσης επίχρισμα σοβά πάνω από την αργολιθοδομή με ασβέστη, σε κάποιες περιπτώσεις ενισχύεται με χόρτα και ξυλαράκια για να έχει οπλισμό. Ο ασβέστης χρησιμοποιούνταν αρκετά σε αυτές τις κατασκευές και ήταν βαμμένος και με  ασβεστοχρώματα ή χρώματα τσιμέντου όπως τα λέμε σήμερα, τα οποία τα ανακάτευαν με τον ασβέστη και βασίζονταν σε 4 ειδών χρωστικές ουσίες, το φούμο (μαύρο), την ώχρα, το χονδροκόκκινο και το λουλακί. Ανακατεύοντας αυτά τα χρώματα πετύχαιναν όλην την χρωματική γκάμα.

Σημείο εστίασης επίσης αποτελεί ο τρόπος που κατασκεύαζαν τα ανοίγματα, καθώς παρατηρούμε ένα κατασκευαστικό λεξιλόγιο και στον τροπο που γεφυρώναν τα ανοίγματα. Αυτό το κατασκευαστικό λεξιλόγιο έχει προκύψει από τους τεχνίτες της περιοχής καθώς επίσης και από τα υλικά που βρίσκουν ευκολότερα στην περιοχή. Έτσι λοιπόν παρατηρούμε συχνά ευθειογενές πρέκι στα ανοίγματα, παλιότερα ξύλινο αργότερα μεταλλικό, το πρέκι πατούσε στους γωνιόλιθους για να γεφυρώσει το άνοιγμα. Τοποθετούνταν ένα στοιχείο εξωτερικά και ένα εσωτερικά στο άνοιγμα,  είτε ξύλινο είτε μεταλλικό και το κενό αυτών των δύο στοιχείων γεφύρωνε τα ξύλινα μικρά σανιδάκια που καρφώνονταν στο ξύλινο πρέκι από κάτω για να σοβατιστεί και να κλείσει το κενό, ενώ στο μεταλλικό παρατηρούμε και σχιστόλιθους τοποθετημένους ανάμεσα στο εξωτερικό και εσωτερικό μεταλλικό στοιχείο του πρεκιού για να γεφυρωθεί και εκεί το άνοιγμα και να σοβατιστεί έπειτα. Τέλος ενδιαφέρον στην τοιχοποιία αποτελεί και ο τρόπος τοποθέτησης των κουφωμάτων, στον οποίο ουσιαστικά δημιουργούνταν μια πατούρα στον τοίχο για να πιάσει το κούφωμα πάνω στην λιθοδομή το οποίο ήταν κολλημένο με την λάσπη. Ήταν δηλαδή ένα ξύλινο τελάρο το οποίο έχει χτιστεί μέσα στην τοιχοποιία πάνω στο οποίο καρφωνόταν το κούφωμα.