Οι στέγες ειναι κυρίως μονόρριχτες ή δίρριχτες. Ο σκελετός της στέγης καλύπτεται από το πέτσωμα, όπου ξύλινες σανίδες καρφώνονται πάνω στους αμείβοντες , αφήνοντας μικρούς αρμούς μεταξύ τους, για την συνδετική κονία και την λάσπη.
Η επικάλυψη της στέγης παλαιότερα γινόταν , όπως και στα περισσότερα ορεινά χωριά της Ελλάδος , με σχιστόπλακες. Σκληρές και αρκετά ανθεκτικές στον χρόνο , τα πάχη τους κυμαίνονται από 1 έως 3 εκατοστά. Συναντώνται στον οικισμό με την τεχνική της διάστρωσης σε σειρά. Σύμφωνα με την τεχνική αυτή, πλάκες μεγάλου μεγέθους γωνιάζονται στα εμφανή μέρη τους και διαστρώνονται σε ένα ‘’ισόδομο’’ σύστημα όπου η κάθε σειρά καλύπτει τον αρμό της από κάτω. Ορισμένες από τις πλάκες αυτές καρφώνονται με καρφί δημιουργώντας σταθερές ζώνες για την αποφυγή ολίσθησης της σκεπής.