Οριζόντια Φέροντα Συστήματα

α) Πατώματα

Η διάταξη των δαπέδων στα παραδοσιακά σπίτια του οικισμού δεν φαίνεται να διαφέρει ιδιαίτερα. Το κύριο και σημαντικότερο υλικό που φέρει είναι οι κορμοί δέντρων, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι σε πέτρινους τοίχους με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ωστόσο, πάνω από τα κούτσουρα, η διαμόρφωση του δαπέδου είναι σχεδόν η ίδια, ανεξάρτητα από τα διαφορετικά επίπεδα. Οι κορμοί που χρησιμοποιούνται έχουν περίπου 25 εκατοστά διάμετρο ή περισσότερο και δεν γεφυρώνουν αποστάσεις μεγαλύτερες από 10 μέτρα. Σε ειδικές περιπτώσεις, όταν η απόσταση δεν υπερβαίνει το 1 m, τοποθετούνται μικρότερα ξύλα.

Σύνδεση με τον φέροντα οργανισμο: Μία από τις περιπτώσεις είναι η δημιουργία οπών σε σχήμα φωλιάς σε φέροντες τοίχους στο κατάλληλο ύψος, πάνω στους οποίους τοποθετούνται οι κορμοί .

 Αναλυτικότερα τα δάπεδα  από κάτω προς τα πάνω αποτελούνται από τα ακόλουθα μέρη:

Αρχικά, τοποθετούνται κάθετα  σανίδες πλάτους 13cm και πάχους 2cm. Έπειτα δέσμες 10cm x 7cm, που προεξέχουν μόνο μερικά εκατοστά, για να    κρατήσουν το τελευταίο στρώμα ξύλινων σανίδων 2cm x 10cm . Η μόνη διαφορά μεταξύ της διαμόρφωσης του δαπέδου του ισογείου και του δαπέδου του ορόφου είναι η παράλειψη κάθετων σανίδων και μεντεσέδων, επειδή ο φυσικός βράχος διαδραματίζει υποστηρικτικό ρόλο.

β)Στέγες 

Η παραδοσιακή ξύλινη στέγη που συναντάμε στον οικισμό είναι δίρριχτη εώς τετράριχτη υποστηριζόμενη από πέτρινους τοίχους που συγχωνεύονται μόνο με κονίαμα. Η ξύλινη δομή αποτελείται από δοκάρια που συναρμολογούνται συνήθως πάνω σε ένα πέτρινο τοίχωμα ή σε κάποια παραδείγματα σε μια πρόσθετη δοκό που βρίσκεται κατά μήκος του τοίχου. Σε μερικές περιπτώσεις, οι στέγες έχουν πρόσθετες γλωττίδες.. Στη συνέχεια, οι επίπεδες σανίδες τοποθετούνται στην ίδια κατεύθυνση. Το τελευταίο στρώμα είναι κεραμίδια τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο και ενωμένα μαζί με ένα σφιχτό στρώμα κονιάματος.

Η στέγη είναι εξολοκλήρου κατασκευασμένη από ξύλο. Στα πιο καλοδιατηρημένα σπίτια, το νερό της οροφής πέφτει σε  μεταλλικά υδρορροές, οι οποίες οδηγούν τελικά σε έναν κάθετο σωλήνα. Αυτό που διακρίνει αυτές τις παλαιές στέγες από τα σημερινά κτίρια είναι το "επίπεδο" τους γύρω από το κτίριο. 

·            Επικάλυψη στέγης:

 Το στρώμα που προστατεύει την στέγη από την υγρασία είναι πιθανώς μόνο ένα κονίαμα που φράζει τα κενά μεταξύ των κεραμιδιών. Το νερό ρέει από τις κεκλιμένες στέγες στις εξωτερικά εγκατεστημένες υδρορροές. από την επιφάνεια του τοίχου ή σε μερικές περιπτώσεις αποστραγγίζεται με ένα επιπλέον σωλήνα. Ο τοίχος έχει μια πρόσθετη προστασία από το νερό, κάνοντας ένα ελαφρύ γύρισμα στο τελείωμα του τοίχου ή χρησιμοποιώντας ένα γείσο που διευρύνεται κατά το περίγραμμα του κτιρίου, οι γραμμές ακμής που στάζει το νερό απομακρύνονται από τον τοίχο, γεγονός που τον προστατεύει από τη βροχή.

·Οριζόντιες στέγες

 Η κατασκευή των οριζόντιων στεγών γίνεται σχετικά με τον ίδιο τρόπο που κατασκευάζονται οι κεκλιμένες. Ο σχεδιασμός αυτός εξυπηρετεί λειτουργικούς και αισθητικούς σκοπούς. Παρέχει θερμομόνωση στο κτίριο ενώ απομονώνει και κρύβει δομικά  στοιχεία στέγης από τον χώρο διαβίωσης. Οι ελκυστήρες φέρουν στοιχεία οροφής σε αυτή τη στέγη. Η σύνδεση γίνεται με κάρφωμα. Συγκεκριμένα, οριζόντιοι ελκυστήρες με τετραγωνικό τμήμα είναι διατεταγμένοι σαν κατώτερο στρώμα σε κατεύθυνση κάθετη  στον τοίχο. Στο κάτω μέρος (ορατό τμήμα των σανίδων) τα κενά κλείνονται με μικρές σχάρες.

Πρόσθετα δομικά στοιχεία

 • Αψιδωτά ανοίγματα

 Ένας τύπος αψιδωτών ανοιγμάτων μπορεί να βρεθεί σε μερικά παλαιότερα οικιστικά κτίρια, δημιουργώντας μια τρύπα από πέτρες, τόσο για τις πόρτες και τα παράθυρα. Μία τρύπα αυτού του τύπου σχηματίζεται από πλάκες που τοποθετούνται η μία πάνω στην άλλη σε στρώματα εχόντας πάντα μία απόκλιση σε κάθε στρώση με σκοπό να γεφυρώσουν το άνοιγμα.  Στη βάση, υπάρχει συνήθως ένας σχιστόλιθος .

·Παράθυρα 

Όλα τα παράθυρα ήταν κατασκευασμένα από ξύλο. Στην αρχή και το τέλος του ανοίγματος τοποθετείται ένα μεγαλύτερο ξύλο (ποδιά και πρέκι αντίστοιχα) για να μπορέσει να υποστηρίξει ο τοίχος το άνοιγμα. Όσα σπίτια ακόμα κατοικούνται και έχουν ανακαινιστεί παρατηρούμε ότι έχουν αντικαταστήσει το ξύλινο κούφωμα και έχουν τοποθετήσει μεταλλικό με όψη ξύλου.

Πόρτες:

Οι αυλόπορτες  έχουν συνήθως ίδιες, κατά προσέγγιση διαστάσεις για όλα τα σπίτια του οικισμού. Οι πόρτες είναι ξύλινες σε πολλά διαφορετικά χρώματα. Διαφέρουν στα διακοσμητικά μοτίβα και τα παραθυρόφυλλα, εσωτερικά ή εξωτερικά. Με  το χρόνο και λόγω της αλλοίωσης του υλικού τους αλλάζονται και αντικαθιστούνται από μεταλλικές. Η εσωτερική επιφάνεια της πόρτας είναι επίπεδη και αποτελείται από τα ξύλινες σανίδες. Υπάρχουν επίσης δύο σιδερένιες ράβδοι που συγκρατούν τις σανίδες. Επίσης  υπάρχουν μικρά διακοσμητικά στοιχεία.Κατά την κατασκευή της λιθοδομής  και την ανάπτυξή της από κάτω προς τα πάνω, οι τεχνίτες συχνά δημιούργησαν κοιλότητες  για να δημιουργήσουν αποθηκευτικούς χώρους, ράφια και ερμάρια. Αυτές οι εσοχές ήταν μερικές φορές  πλαισιωμένες με ξύλο που σχημάτιζε την ντουλάπα, ή καλυμμένες με γύψο ή ακόμα και ακατέργαστες(παρέμεναν οι πέτρες της τοιχοποιίας). Οι διαστάσεις τους και οι επικαλύψεις τους διέφεραν με κριτήριο την χρήση για παράδειγμα   εάν τα πράγματα που αποθηκεύονταν, χρειάζονταν εξωτερική προστασία ή όχι. Έτσι φαίνεται ότι ο σχεδιασμός της ντουλάπας ήταν πολύ σημαντικός για τα σπίτια εκείνης της εποχής επειδή αυτοί ήταν οι κύριοι αποθηκευτικοί χώροι του σπιτιού και έπρεπε να υπολογιστούν από τα πρώτα στάδια της κατασκευής.