Συμπεράσματα

Χωρίς αμφιβολία σε έναν παραδοσιακό πυρήνα - οικισμό η ποιότητα και η πολυπλοκότητα του ιστού οφείλονται στους ειδικούς τρόπους σύνθεσης των επιμέρους υλικών και άυλων παραγόντων. Στην περίπτωση του Πλάτανου παρατηρήσαμε πως αυτές οι σχέσεις είναι πολύ ισχυρές και αμφίδρομες. Ο τόπος και άνθρωποί του θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με δυο συγκοινωνούντα δοχεία , τα οποία αλληλοεξαρτώνται  , αλληλεπιδρούν αενάως μεταξύ τους και διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά τους παράλληλα.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης του οικισμού είναι πως πρόκειται για μια κοινωνία ιδιαίτερα εξωστρεφή ,φιλόξενη και αγαπημένη. Οι κάτοικοι φαίνεται πως πάντοτε είχαν κοινούς προβληματισμούς, ενδιαφέροντα και δραστηριότητες οι οποίες τους έδεναν .Τέτοιες είναι οι επιστήμες, η ενασχόληση με τη μουσική και οι επαγγελματικές τους δραστηριότητες, όπως η γεωργία και η κτηνοτροφία.

Όσο συσπειρωμένες είναι οι σχέσεις των κατοίκων μεταξύ τους, εξίσου είναι και η οικιστική δόμηση στο μεγαλύτερο μέρος του παραδοσιακού πυρήνα. Στο γεγονός αυτό , έντονη επίδραση είχε φυσικά το έδαφος της περιοχής , το οποίο περιόρισε και καθόρισε την έκταση του βραχώδους χώρου , όπου χτίστηκαν τα πλατανίτικα  σπίτια. Όπως προαναφέραμε, πρόκειται για ένα οικιστικό σύνολο που αναπτύχθηκε από τα   ανατολικά προς τα δυτικά ,εξαιτίας των υπόγειων ποταμών που διαρρέουν στη νότια και στη βόρεια πλευρά.

Μάλιστα, λόγω της  αφθονίας των υδάτων της περιοχής και του ευνοϊκού κλίματος ο Πλάτανος εξακολουθεί να είναι γεμάτος με δέντρα κάθε είδους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πολύ συχνή χρήση του ξύλου ως κατασκευαστικού υλικού στα σπίτια των Πλατανιτών , για παράδειγμα στα πατώματα των κτηρίων. Εκτός από το ξύλο , οι κάτοικοι για την κατασκευή των κτηρίων τους χρησιμοποιούσαν  υλικά της περιοχής , δηλαδή πέτρα,ασβέστη και άμμο .

Η σχέση του οικισμού με το φυσικό στοιχείο είναι τόσο μεγάλη που έχει καθορίσει  την διάταξή του .Το υγρό στοιχείο και η ύπαρξη της αμετάβλητης επιφάνειας του βράχου του έδωσαν το σχήμα τηγανιού. Στο σχήμα αυτό και στη μικρή διαθέσιμη επιφάνεια κάλυψης , οφείλεται ή μεγάλη πυκνότητα της δόμησης αλλά και το άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο σύνθετο δίκτυο των δρόμων. Η έλλειψη φυσικών πλατωμάτων έχει δώσει στα μονοπάτια , ανεξαρτήτως μεγέθους, μια λειτουργία κοινωνικοποίησης. Αποτελούν δηλαδή μικρότοπους, αυτογενείς χώρους, σημεία συνάντησης για τους κατοίκους του χωριού . Τα μοναδικά πλατώματα απαντώνται σε σημεία όπου η συγκέντρωση μεγάλου πλήθους είναι αναγκαία ,όπως η εκκλησία και ο χώρος διεξαγωγής του εορτών κα των παζαριών . Το τελευταίο αποτελεί και την κεντρική πλατεία καθώς φιλοξενεί συλλογικές κυρίως δραστηριότητες μεγάλης οικονομικής σημασίας για το χωριό.

Όσον αφορά τις κατοικίες είναι διαρθρωμένες με τρόπο, που προκύπτει από τη γεωμορφολογία του οικισμού, καθώς επίσης και τη πορεία του νερού αντίστοιχα. Κατά κανόνα παρατηρείται ότι τα κτίρια αναπτύσσονται σε δυο με τρείς ορόφους, με την εξής ανάπτυξη: α) Στο κατώι, το οποίο χρησίμευε ως αποθήκη, στάβλος ή κατάστημα στους εμπορικούς δρόμους β) Στους ορόφους υπήρχαν οι χώροι διημέρευσης. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι η στενή πλευρά του σπιτιού είχε μέτωπο στο δρόμο, από το οποίο υπήρχε άμεση πρόσβαση μόνο στο κατώι. Ως προς την τοποθέτηση ενδιαφέρον παρουσιάζει και η βιοκλιματική επίλυση των κατοικιών, με νοτιοανατολικά ανοίγματα που συνέβαλαν στον ηλιασμό και αερισμό του σπιτιού.