Τρόποι Σύνθεσης Κτισμάτων

Περιδιαβαίνοντας στους δρόμους και στα δρομάκια του οικισμού, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, όπως επίσης και να διαβάσει τον τρόπο με τον οποίο αυτός έχει αναπτυχθεί και συγκροτηθεί. Ένα από τα στοιχεία που εντοπίζουμε είναι  η εναλλαγή κτισμάτων και αυλών στο όριο του δρόμου, αλλά και το κατά πόσο το δημόσιο στοιχείο διεισδύει στο ιδιωτικό και αντίστροφα.

Θα λέγαμε ότι ο οικισμός παρουσιάζει σχετικά πυκνή δόμηση σε όλη σχεδόν την έκτασή του. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του αποτελεί το γεγονός ότι οι περισσότεροι κήποι είναι συγκεντρωμένοι στην περιφέρεια του χωριού, στην πίσω πλευρά των κτηρίων, ενώ όσο προχωράμε προς το εσωτερικό του διακρίνουμε κυρίως κατοικίες και μικρότερες κλειστές αυλές. Τα μονοπάτια διαρθρώνονται οργανικά και σχηματίζονται από τα όρια των ιδιοκτησιών.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι τα σπίτια είναι κτισμένα με τέτοιο τρόπο ώστε η ρυμοτομική με την οικοδομική γραμμή να ταυτίζονται, ενώ τα παλιά σπίτια που έχουν αυλή φροντίζουν να την οριοθετήσουν με ένα μαντρότοιχο ο οποίος αποτελεί και το μέτωπο του δρόμου, στην περίπτωση δηλαδή που το ίδιο το κτήριο δεν το κάνει. Ελάχιστα κτήρια είχαν την αυλή τους προς τον δρόμο. Προκειμένου να διερευνήσουμε την αιτία της τόσο αυστηρής απομόνωσης των αυλών θα πρέπει να ανατρέξουμε στην κοινωνική πραγματικότητα της εποχής.  Όπως προαναφέραμε οι επιδρομές των ληστών ήταν συχνό φαινόμενο και επομένως η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση τους αναγκαία. Παρατηρούμε λοιπόν σε όλα τα κτήρια του χωριού αμυντικούς μηχανισμούς (σιδεριές στα παράθυρα, πολεμίστρες, τρύπες πάνω απ την είσοδο για καυτό λάδι κλπ). Ένα τέτοιο μέτρο είναι και η οριοθέτηση των αυλών με μαντρότοιχο. Το σκληρό αυτό όριο δημιουργούσε ένα ακόμη εμπόδιο για τους ληστές.