Υλικότητα δρόμων-Τομές

Η μορφή των δρόμων ποικίλει. Ο κανόνας είναι στενοί δρόμοι με ψηλά κτήρια σε σχέση με το πλάτος των δρόμων. Δεν υπήρχε συνολικός πολεοδομικός σχεδιασμός. Τα μονοπάτια είναι χαραγμένα ανάμεσα στις ιδιοκτησίες και έχουν διαμορφωθεί με βάση τον τρόπο ζωής και τις ανάγκες των παλαιών κατοίκων του χωριού. Τα στενά αυτά δρομάκια πλάτους 1.5-2 μέτρων είναι κατασκευασμένα με τον ίδιο τρόπο που έχουν κατασκευαστεί τα κτήρια. Έτσι η κοινή υλικότητα δημιουργεί ένα δίκτυο απόλυτα εναρμονισμένο στο τοπίο το οποίο μπορεί κανείς να περιδιαβεί με τα πόδια. Τα μονοπάτια βέβαια χρησιμοποιούνταν τόσο από τους ανθρώπους όσο και από τα γαϊδούρια τα οποία χρησιμοποιούνταν από τους κατοίκους ως μέσο μεταφοράς αντικειμένων. Φαίνεται μάλιστα ότι οι παλαιοί είχαν φροντίσει και γι’ αυτά δημιουργώντας χαρακτηριστικές εσοχές στις γωνίες ορισμένων κτηρίων που γειτνίαζαν  με το δρόμο ώστε στο πέρασμά τους να μην διατρέχουν κίνδυνο να χτυπήσουν σε κάποια από αυτές. Σε αυτό το σημείο θα λέγαμε ότι αυτή η τμήση στις γωνίες των κτηρίων θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία παραχώρηση των κτηρίων στο δημόσιο χώρο.

Τα πλευρικά όρια των δρόμων  διαμορφώνονται άλλοτε από μαντρότοιχους με ανοίγματα που οδηγούν στις εσωτερικές αυλές των κτηρίων , άλλοτε από απλούς μαντρότοιχους ενώ τις περισσότερες φορές από τα ίδια τα κτήρια. Δεν είναι βέβαια λίγες οι φορές που οι δρόμοι συνορεύουν απευθείας με τα κτήματα των κατοίκων. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι το σχήμα των δρόμων έχει διαμορφωθεί με βάση το περίγραμμα των ιδιοκτησιών. Στην πλειοψηφία τους οι δρόμοι είναι τεθλασμένοι και μεταβλητού πλάτους.