Σε πολλές περιπτώσεις στα λίθινα κτίσματα που είναι κατασκευασμένα πριν το 1920 ,εμφανίζεται ένα ιδιαίτερο πρέκι κυρίως σε πόρτες ,αλλά και σε κάποια παράθυρα ,ημικυκλικού σχήματος .
Πρόκειται συνήθως για μία πέτρα με μεγάλο μήκος και μικρότερο ύψος ,η οποία έχει η ευθεία μορφή στο κεντρικό τμήμα και μεταβάλλεται σε μια ακολουθία κοίλων μορφών στη βάση. Το στοιχείο αυτό έχει προκείψει με στόχο τη μείωση του καθαρού στατικού ανοίγματος.
Μια παραλλαγή αποτελεί η πέτρα αυτή να μην είναι ενιαία αλλά να αποτελείται από τρεις διαφορετικές πέτρες όπου μια μεγάλη λαξευμένη πέτρα μεταβιβάζει τα φορτία αρχικά στις δύο πρώτες πέτρες στην πάνω μεριά του ανοίγματος ( γείσα ) και έπειτα στις πλευρικές ενισχυμένες ζώνες . Τα γείσα είναι συνήθως μακρόστενες μεγάλες πέτρες με τεταρτοκυκλικά λαξευμένη την πλευρά που βρίσκεται εντός ανοίγματος.έβρ
Τις περισσότερες φόρες για αυτή την κατάσκευη χρησιμοποιούσαν πέτρες και μάρμαρα που έβρισκαν στον αρχαίο οικισμό της Μητρόπολης ,καθώς εκεί έβρισκαν εύκολα πετρώματα μεγάλων διάστασεων. Τέλος σήμερα είναι δύσκολο να καταλάβουμε ακριβώς αυτή τη δομή αφού τα περισσότερα υπέρθυρα έχουν σοβατιστεί.