Άυλοι παράγοντες (κοινωνικοί-οικονομικοί-πολιτισμικοί)

Η Μητρόπολη είναι ένας οικισμός που υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και εξελίσσεται στο χρόνο μαζί με τις κοινωνικές συνθήκες της περιοχής. Πρόκειται για μια κυρίως αγροτική κοινωνία με σχετικά σταθερό πληθυσμό μεσα στα χρόνια.

Ο οικισμός γνώρισε ανάπτυξη μέσω των γεωργικών του λειτουργιών μέχρι την αρχή της μεταπολεμικής περιόδου όπου μεγάλος αριθμός κατοίκων της επαρχίας μετακόμισε σε αστικά κέντρα. Αυτό οδήγησε σε σταδιακή ερήμωση και υποβάθμιση του οικισμού. Με τα χρόνια αυτό σταθεροποιήθηκε και το χωριό άρχισε να αναπτύσσεται και πάλι. Νέα κτίρια χτίστηκαν, νέα υλικά εισάχθηκαν, οπότε και ο παραδοσιακός χαρακτήρας του αλλοιώθηκε.

Το θρησκευτικό στοιχείο εντάσσεται και αυτό στα χαρακτηριστικά που επηρέασαν τον οικισμό, αφού εκκλησίες χτίστηκαν σε κεντρικά και περιφερειακά σημεία του χωριού. Τα κτήρια αυτά αποτέλεσαν άτυπα ή και τυπικά κέντρα, γύρω από τα οποία αναπτύχθηκαν άλλα κτίσματα. Είναι σημαντικό να θυμάται κανείς πως σε παλαιότερα χρόνια η εκκλησία με τις καμπάνες της αποτελούσε και στοιχείο επικοινωνίας, οπότε ήταν απαραίτητη σε κάθε οικισμό.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρξε κάποια μέριμνα ή κάποιο ενδιαφέρον για τα παραδοσιακά κτίσματα καθώς οι κάτοικοι έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στην κάλυψη των αναγκών τους και τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους. Έτσι, πολλά σπίτια εγκαταλείφθηκαν και κατεδαφίστηκαν ή βρίσκονται σε κακή κατάσταση. Λίγοι έχουν επιλέξει να ανακαινίσουν το πατρικό τους αντί να χτίσουν ένα νέο σύγχρονο σπίτι στο οικόπεδό τους, καθώς κάποιες φορές το κόστος είναι μεγαλύτερο ή απλώς το παλιό κτίσμα δεν είναι επαρκές για τη στέγαση και την άνεση της οικογένειας. Παρόλαυτά, στις περισσότερες περιπτώσεις τα παλαιά σπίτια διατηρούνται στο οικόπεδο και καλύπτουν δευτερεύουσες ανάγκες ως αποθήκες ή κοτέτσια συνήθως.

Η μίξη και η συνύπαρξη αυτή των νέων, αδιάφορων και ξένων από την τοπική τυπολογία κτισμάτων με τα παλαιότερα στον οικισμό δημιουργεί μια παράξενη αίσθηση και δε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια παραδοσιακή εικόνα. Ωστόσο ο χαρακτήρας του "χωριού" δεν έχει εκλείψει, καθώς τα σπίτια έχουν τις φροντισμένες αυλές τους,υπάρχει το στοιχείο της φύσης και οι σχέσεις των κατοίκων είναι στενές. Επισκέπτονται ο ένας το σπίτι του άλλου, χαιρετιούνται και μιλούν στις αυλές και συχνάζουν στα καφενεία στο κέντρο του χωριού.