Στον οικισμό της Ραχούλας παρατηρούνται μεταγενέστερες επεμβάσεις που αφορούν στο κατασκευαστικό σύστημα και τα μέλη των κτηρίων οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δύναται να λειτουργήσουν αρνητικά στη στατική και κατασκευαστική επάρκεια του κτηρίου και να αλλοιώσουν τη μορφή του.
Σε πολλά κτίσματα παρατηρείται αντικατάσταση ξύλινου εξώστη ή προσθήκη νέου από σκυρόδεμα. Η υποστήριξη της κατασκευής αυτής πραγματοποιείται με τους εξής τρόπους:
Α) με υποστυλώματα από σκυρόδεμα στις τέσσερις γωνίες της πλάκας
Β) με «χάντρωμα», διαδικασία κατά την οποία αφαιρείται μικρό μέρος του εξωτερικής τοιχοποιίας, εισέρχεται σε αυτή ο οπλισμός της πλάκας και αναπληρώνεται το μέρος που αφαιρέθηκε με σκυρόδεμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εξωτερικές γωνίες της πλάκας καταλήγουν σε υποστυλώματα (από σκυρόδεμα, ή μεταλλικά).
Γ) με τη δημιουργία αντηρίδας.
Ακόμη, η χρήση του σκυροδέματος εντοπίζεται στην αντικατάσταση ξύλινων πρεκιών ανοιγμάτων και στις πλάκες των δωμάτων που έρχονται σε ορισμένες περιπτώσεις να αντικαταστήσουν ξύλινες στέγες.
Όσο αφορά σε νεότερες πρακτικές κάλυψης στέγης και στεγάστρων απαντάται συχνά η χρήση στραντζαριστής λαμαρίνας.
Στις νεότερες ανακαινίσεις των κτισμάτων του οικισμού χρησιμοποιούνται στις όψεις τσιμεντοκονιάματα. Στις λιθοδομές η χρήση αυτών μπορεί να εντοπίζεται στην αρμολόγηση των λίθων ή και στην γενικότερη την κάλυψη μεγαλύτερων επιφανειών στις οποίες μετά χαράσσονται αρμοί. Στις τοιχοποιίες από ωμόπλινθους τσιμεντοκονιάματα χρησιμοποιούνται ως επιχρίσματα στα οποία σχεδιάζονται λιθοδομές με χαρακτήρα διακοσμητικό.
Τέλος, υπάρχουν περιπτώσεις που τοιχοποιίες από ωμόπλινθους ή λίθους επεκτείνονται ή αντικαθίστανται κατά τμήματα από τσιμεντόλιθους, ή και οπτόπλινθους.