ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ:
Πρόκειται για χαρακτηριστικό παράδειγμα παραδοσιακού τρόπου δόμησης κατοικιών του Επισκοπειού. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην εξαιρετική κατάσταση διατηρήσεως του, το οποίο μαρτυρά συστήματα δόμησης του 17ου αιώνα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως υπάρχουν έγγραφα για το παρών κτίσμα που χρονολογούνται τριακόσια χρόνια πριν. Ιδιαίτερη είναι η σύνθεση των όγκων, που μοιάζουν να γεννώνται από την τοπογραφία του εδάφους. Πράγματι, η κλίση του οικοπέδου υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για την οργάνωση των λειτουργιών σε τρία επίπεδα. Στο μεσαίο, στο οποίο και γίνεται η πρόσβαση από το μονοπάτι που το συνδέει με τον οικισμό, βρίσκονται οι κύριες λειτουργίες της διημέρευσης, δηλαδή το καθιστικό και η κουζίνα. Στον όροφο βρίσκεται το κυρίως υπνοδωμάτιο, ενώ στο υπόγειο και τα περιβάλλοντα κτίσματα – δωμάτια, κάποτε υπήρχαν λειτουργίες που αντιστοιχούσαν σε ένα μεγάλο και σχεδόν αυτοσυντηρούμενο αρχοντικό –σήμερα, μένουν κενά. Η δομή αυτή θα μπορούσε να βρεθεί σε οποιαδήποτε σύγχρονη μονοκατοικία, ακριβώς γιατί είναι οργανική και άκρως λειτουργική. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τον προσανατολισμό της κατοικίας, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο την ηλιακή ακτινοβολία, όντας στραμμένο νοτιοδυτικά. Στο εν λόγω κτίριο έχουν πραγματοποιηθεί αρκετά μεγάλες σε κλίμακα διαδικασίες επεμβατικού χαρακτήρα, ωστόσο είναι συνειδητή η προσπάθεια αποκρύψεως τους στο εξωτερικό του περίβλημα. Επομένως, μαζί με τους παραδοσιακούς τρόπους δόμησης στο εσωτερικό του κτίσματος παρατηρεί κανείς και σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα.