ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ - ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ:
Για την κατασκευή χρησιμοποιείται σχιστόλιθος, υλικό το οποίο βρίσκεται στο έδαφος της περιοχής. Στις γωνίες τοποθετούνται λίθοι μεγέθους που έφτανε ακόμα και το ένα μέτρο σε μήκος και τα 25 εκατοστά σε πάχος, ιδιαίτερα σε σημεία που υπήρχαν αποτμήσεις (υποχώρηση του τοίχου προς το εσωτερικό του κτηρίου για να περνάνε τα μεγαλόσωμα ζώα) . Το πάχος των τοίχων στα κτίσματα κυμαίνεται από τα 50 εκατοστά μέχρι και πάνω από 1 μέτρο, με ένα μέσο όρο στις κατοικίες περίπου 70 εκατοστά. Πολλές φορές για την οριζοντίωση μεγάλων πετρών χρησιμοποιούνταν μικρότερες (τσιφλίκια), ή ακόμα και χαλίκια, τεχνική που ονομάζεται τσιφλίκωμα και χαλίκωμα, αντίστοιχα. Ορισμένες φορές, το εξωτερικό σοβατιζόταν και με τη βοήθεια ενός κεραμιδιού οι τεχνίτες έκαναν το λεγόμενο “σαρδέλωμα”, τεχνική που δημιουργούσε κατάλληλα εξογκώματα στο επίχρισμα, ώστε να ρέουν εύκολα τα νερά της βροχής προς το έδαφος. Επίσης, πολλές φορές υπήρχαν μικρά κενά στους τοίχους σαν τρύπες, που χρησίμευαν ως υποδοχές σκαλωσιάς για να συντηρείται το κτίσμα ευκολότερα. Τέλος, ακόμα και σε ανεπίχριστες τοιχοποιίες, σοβατιζόταν μία κατακόρυφη γραμμή πάχους περίπου 30-40 εκατοστά στα σημεία όπου υπήρχε απόληξη κανάλου (σύστημα απορροής ομβρίων που υπάρχει στα δώματα και στις βεράντες) μέχρι και το έδαφος.
Όσον αφορά τους τρόπους θεμελίωσης, δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία. Κατά βάση, επειδή το έδαφος της Άνδρου αποτελείται από το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες και οι τοιχοποιίες (σχιστόλιθος), οι φέρουσες λιθοδομές εδράζονταν απλά πάνω στους βράχους σχιστόλιθου του εδάφους (γινόταν σκάψιμο μέχρι να εμφανιστεί ο βράχος).