Ενδιάμεσο πάτωμα

Τα μεσοπατώματα των κτιρίων που εντοπίστηκαν στον οικισμό χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε αυτά που η ανώτερη στρώση του πατώματος είναι χώμα και σε αυτά, που η ανώτερη στρώση είναι ξύλινες σανίδες. Πιο συγκεκριμένα, στην πρώτη περίπτωση ο φέρων οργανισμός του πατώματος διαμορφώνεται από ένα σύστημα ξύλινων δοκαριών, τα μεσοδόκια,  που στηρίζονται  σε δύο απέναντι τοίχους με τη βοήθεια μικρών εσοχών στην τοιχοποιία, τις δοκοθήκες. Πάνω σε αυτά στηρίζονται πιο μικρά δοκάρια, κάθετα στη διεύθυνση των μεσοδοκιών. Στη συνέχεια πάνω από το φέρον μέρος στρώνονται καλάμια, κλαδιά και φύκια για να δημιουργηθεί μια επιφάνεια χωρίς κενά με πάχος 2,5-3,5 εκατοστά. Έπειτα, στρώνεται χώμα με ασβέστη, το λεγόμενο ρόδωμα  και μία στρώση στεγανού χώματος , που πατιέται, τη λεγόμενη λεπίδα. Στην δεύτερη περίπτωση ο φέρω/ν οργανισμός του πατώματος είναι ίδιος με την προηγούμενη περίπτωση. Πάνω από το φέρον μέρος του πατώματος τοποθετείται επίσης μία στρώση από καλάμια και στη συνέχεια φύκια, που προσφέρουν θερμομονωτική δράση στο πάτωμα. Πάνω από τα φύκια τοποθετείται μία στρώση επίχωσης-κονιάματος ,όπου στηρίζονται τελικά οι ξύλινες σανίδες του πατώματος .Ο φέρων οργανισμός του πατώματος είναι από τα λίγα ξύλινα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή , λόγο  έλλειψης  ξυλείας γι αυτό και η ύπαρξη ξύλινου δαπέδου θα μπορούσε να θεωρηθεί ένδειξη πολυτέλειας.