Στέγαση

Στην περιοχή του Δραπανιά όσον αφορά την στέγαση των παραδοσιακών κτιρίων εντοπίζονται κτίρια που στεγάζονται με μονόρριχτες ξύλινες στέγες με κεραμίδια και επίπεδα δώματα με πλάκες ,που μπορούμε να παρατηρήσουμε  μόνο ενδείξεις τους ,αφού έχουν καταρρεύσει. Εξαίρεση αποτελεί ένα κτίριο μεγάλων διαστάσεων που αποτελούσε μοναστήρι και διαθέτει δίρριχτη στέγη , ωστόσο η πρόσβαση στον πρώτο όροφο δεν ήταν εφικτή και την στήριξη και τη μορφή της στέγης  μπορούμε μόνο να υποθέσουμε.

ο φέρων οργανισμός του επίπεδου δώματος είναι τα δοκάρια και τα μεσοδόκια. Τα μεσοδόκια είναι χοντροί κορμοί δέντρων που στηρίζονται στις μεσοδοκιές , ειδικές  εσοχές  στην εσωτερική πλευρά των τοίχων και χρησιμοποιούνται για να μειώσουν το άνοιγμα των δοκαριών και να ανακουφίσουν όλη την κατασκευή από τα φορτία του δώματος. Πάνω στα μεσοδόκια στηρίζονται τα δοκάρια, δηλαδή  κορμοί ή χοντρά κλαδιά με διάμετρο 10-20 εκατοστά , μήκος 2,50-3,00 μέτρα και τοποθετούνται σε απόσταση 20-40 εκατοστά. Τα μεσοδόκια και τα δοκάρια είναι συνήθως από σκληρό και ακατέργαστο ξύλο και καίγονται στις άκρες τους μέχρι να καρβουνιάσουν για να μη σαπίσουν. Στη συνέχεια τοποθετούνται τα φιαλώματα και τα φουντώματα. Τα φιαλώματα είναι κλωνιά δέντρων , διατομής  5-10 εκατοστών και ποικίλου μήκους που καλύπτουν τα κενά των δοκαριών. Τα φουντώματα, που προστατεύουν το χώρο του σπιτιού από τα χώματα είναι θάμνοι και δημιουργούν μια ανώμαλη επιφάνεια που ισοπεδώνεται με  το στρώσιμο του πρώτου χώματος που έχει πάχος 5-10 εκατοστά και ονομάζεται πηλορόδωμα. Στη συνέχεια στρώνεται το δωματόχωμα , που έχει πάχος 10-15 εκατοστά και θερμομονωτικές ιδιότητες. Η κατασκευή του δώματος ολοκληρώνεται με μια σειρά από λίθους στέψης, η οποία συγκρατεί τα νερά της βροχής . Η κατασκευή του δώματος παλιότερα,  γινόταν σε μέρα αργίας με τη βοήθεια φίλων και συγγενών ή από μάστορες  μονομιάς, αφού η κατασκευή του γίνεται χωρίς διακοπή.

Οι στέγες των αποτυπωμένων κτιρίων είναι μονόρριχτες, αφού τα κτίρια που αποτυπώθηκαν και εντοπίστηκαν στέγες σε αυτά ήταν μονόχωρα ή δίχωρα και εξυπηρετούσαν βασικές λειτουργίες ή στέγαζαν δευτερεύοντες χώρους. Ο φέρων οργανισμός της στέγης αποτελείται από τα δοκάρια και τα μεσοδόκια ,όπως αναφέρθηκε και παραπάνω στο επίπεδο δώμα. Πάνω από τα δοκάρια τοποθετούνται καλάμια για να γεμίσουν τα κενά που προκύπτουν από την τοποθέτηση των δοκαριών. Η προστασία από τη θερμότητα στους χώρους του κτιρίου επιτυγχάνεται με μία σειρά από φύκια πάνω από τα καλάμια. Η ομαλοποίηση της επιφάνειας που διαμορφώνεται από τα φύκια γίνεται από μία στρώση χώματος πάνω στην οποία τοποθετούνται τελικά τα κεραμίδια. Τα κεραμίδια  είναι βυζαντινού τύπου και τοποθετούνται με κονίαμα πάνω από το χώμα. Η στέγη αποτελεί σημαντικό στοιχείο του κτιρίου, αφού η σωστή κατασκευή της προσδίδει ακαμψία σε όλη την κατασκευή , ενώ η κακή κατασκευή της επιβαρύνει με επιπλέον φορτία την κατασκευή του κτιρίου ωθώντας τους τοίχους προς τα έξω.