Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Ο Δραπανιάς είναι ένα χωριό του Δήμου Κισσάμου που σύμφωνα με την απογραφή του 2011 της ΕΛ.ΣΤΑΤ αριθμεί 270 μόνιμους κάτοικους. Μάλιστα σε σειρά/μέγεθος πληθυσμού 5η στον Δήμο Κισσάμου, ο οποίος είχε το 2011, 10.790 μόνιμους κατοίκους και είναι ο 238ος (στους 325) σε μέγεθος πληθυσμού Δήμος της Ελλάδας. Ωστόσο όπως μας πληροφόρισαν οι κάτοικοι και διαπιστώσαμε οι ίδιοι, οι νεώτερες ηλικίες εγκαταλείπουν το χωριό και η πλειοψηφία των μόνιμων κατοίκων είναι μεγάλες ηλικίες. Όταν ρωτήθηκαν κάποιοι κάτοικοι μας απάντησαν χαρακτηριστηκά: “Γιατί, χωρίς να θέλω να θίξω, στην ηλικία την δικιά σου κοπελιά μου, κανείς νέος δεν κάθεται στο χωριό. Πιστεύω όχι μόνο στον Δραπανιά και σε άλλα χωριά. Γιατί ο νέος κοιτάζει και έχει προοπτικές άλλες. Η ηλικία η δικιά μου που καθόμαστε στο χωριό, να βοηθήσουμε τον πατέρα, την μάνα, το'να τ'αλλο, στα χωράφια, στις ελιές και τα λοιπά. Ο νέος φεύγει να βρει κάτι καλύτερο!” (κ.Ηρακλής). Ο πληθυσμός λοιπόν συμφωνα με τα λεγόμενα των κατοίκων έχει μειωθεί σημαντικά σε σχέση με παλαιότερα. Το καλοκαίρι όπως μας πληροφόρισαν επισκέπτονται πολλοί δραπανιανήτες το χωριό, τα πατρικά τους σπίτια, τους μεγαλύτερης ηλικίας συγγενείς τους και υπάρχει και μια μικρή μερίδα τουριστών. Αυτοί φιλοξενούνται σε δύο βίλλες αναστηλωμένες που διαχειρίζονται από άγγλους λάτρεις της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Τους θερινούς μήνες επομένως ο πληθισμός αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό.

Έχει δημιουργηθέι η άποψη ότι λόγω της πρόσφατης οικονομικής κρίσης νέοι που ήταν άνεργοι στις πόλεις επιστρέφουν στους αγροτικούς οικισμούς και στρέφονται προς τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Όμως, οι κάτοικοι του χωριού διαψεύσαν αυτή την άποψη. “Εγώ δεν είδα κανέναν να γυρνάει” μας είπε χαρακτηριστηκα ο κ. Γιάννης, πρώην γραμματέας του χωριού. Σημαντική τάση αύξησης του μόνιμου πληθυσμού δεν έχει παρατηρηθεί.

Ανέκαθεν, η κτηνοτροφία και κυρίως η γεωργία ήταν οι βασικές παραγωγικές δραστηριότητες .“Οι περισσότεροι ήταν εργάτες γης. Οι ιδιοκτησίες άνηκαν σε λίγους, οι μεγάλες ιδιοκτησίες. Δηλαδή αν τώρα κάποιος έχει 100 ελιές ή 200 ελιές δεν μπορεί να ζήσει με αυτά πρέπει να δουλέψει και σε άλλα. (...) Δηλαδή οι κάτοικοι εδώ και σε όλα τα χωριά ασχολούνται πιο πολύ με γεωργικές εκμεταλεύσεις.” (2). Συγκεκριμένα μέχρι και σήμερα υπάρχει παραγωγή λαδιού και γεωργικών προϊόντων με κύρια την πατάτα. Φημολογείται επίσης οτί το όνομα του οικισμού προέρχεται από την παράδοση του οικισμού σε παραγωγή μεταλλικών δρεπανιών.

Το εμπόριο σήμερα δεν έχει μεγάλη ανάπτυξη. Παλαιότερα υπήρχε ένας εμπορικός δρόμος, που σήμερα είναι ερημωμένος από τα καταστήματα του οποίου οι κάτοικοι αγοράζανε ότι δεν μπορούσαν να παράξουνε, αλλά πάντα σε τοπικό επίπεδο.

Στο χωριό πραγματοποιούνται εκδηλώσεις κυρίως τοπικής εμβέλειας. Θρησκευτικού περιεχομένου όπως πανηγύρια στον περίβολο της Εκκλησίας, πολιτιστικές όπως θεατρικές και μουσικές παραστάσεις σε έναν πολυχώρο λίγο πιο έξω από τον οικισμό και υπάρχουν και κάποιοι μουσικοί στο χωριό οι οποίοι παίζουν κατά περιπτώσεις σε γλέντια.