Οι τοιχοποιίες των είναι λίθινες, ανεπίχριστες εξωτερικά και φέρουν κατά κύριο λόγο ξύλινες ενισχύσεις. Το πλάτος των λιθοδομών είναι μεγαλύτερο στη βάση των κτισμάτων και μειώνεται στην κορυφή τους.Οι ξυλοδεσιές "τρέχουν" μέσα από τις δύο παρειές της λιθοδομής και συνδέονται μεταξύ τους κατά διαστήματα τους ενός περίπου μέτρου με άλλα κάθετα σε αυτές ξύλα τους ‘ λύκους’ ή κλάπες. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η καλύτερη συμπεριφορά της τοιχοποιίας στην κατανομή των φορτίων ή σε ένα επερχόμενο σεισμό γιατί η λιθοδομή συμπεριφέρεται θαυμάσια σε θλιπτικές δυνάμεις ενώ η ξυλοδεσιά ανταποκρίνεται αντίστοιχα καλά στις θλιπτικές καταπονήσεις. Ιδιάιτερη προσοχή δίνεται στις γωνίες της οικοδομής όπου λαξεύονταν τα αγκωνάρια, στα πρέκια και στις ποδιές των θυρών και παραθύρων, στους λαμπάδες και στα ανακουφιστικά τόξα.
Εκτός από τις ξύλινες ενισχύσεις χρησιμοποιούνται και μεταλλικά εξαρτήματα τα τzινέτια για το αγκύρωμα της κάσας πάνω στο θύρωμα και οι μεταλλικοί ελκυστήρες στις γωνίες της λιθοδομής αγκυρώνοντας με αυτό τον τρόπο τα ξύλινα πατώματα.