Η καρδιά του οικισμού είναι ένας στενός δρόμος γεμάτος στροφές και γεφύρια, η «δημοσιά», που ακολουθεί τις υψομετρικές καμπύλες και γύρω του συγκεντρώνονται τα δημόσια κτίρια μαζί με τα μαγαζιά και τα εργαστήρια. Από τον κύριο δρόμο ξεκινά ένα ακανόνιστο πυκνό πλέγμα πέτρινων δρομίσκων, τα «καλντερίμια» που ανεβοκατεβαίνουν με μεγάλη ελευθερία και γραφικότητα, περνούν από σπίτια και αυλές, από στενά χαγιάτια και σκιερούς θόλους. Άλλοι σταματούν ξαφνικά μπροστά σε μεγάλες τοξωτές αυλόθυρες και άλλοι γίνονται μονοπάτια προς τα χωράφια, τις πηγές του δάσους και τα μακρινά ξωκλήσια. Πέραν του κεντρικού δρόμου ο οποίος διατρέχει το χωριό απ’ άκρη σ’ άκρη και λειτουργεί σαν είσοδος και έξοδος του, υπάρχει ακόμη και ένας δρόμος που κινείται βορειότερα, περιφερικά του οικισμού. Όσον αφορά στα καλντερίμια αξιοσημείωτη είναι η έντονη αυξομείωση του πλάτους καθώς και το ότι αυτά συχνά συνδέονται μεταξύ τους με σκαλοπάτια.