Σημεία ενδιαφέροντος στα "Παλλαμηδέικα"

Στην συνοικία την οποία μελετάμε εκτενέστερα, τα «Παλλαμηδέικα», τα ειδικά κτίσματα είναι τα εξής:

Μονή Ζωοδόχου Πηγής:  Χρονολογείται το 15^ο αιώνα και είναι χτισμένη σε  βραχώδη λόφο. Στο διώροφο κελί της Μονής που σώζεται μέχρι σήμερα, ήταν η έδρα της Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας από το Μάιο μέχρι τον Ιούνιο του 1821.

Η Μονή ανακαινίστηκε πρόσφατα με δαπάνες των Ουρανίας και Λαζάρου Εφραίμογλου ενώ προσφέρει και υπέροχη θέα στο χωριό. 
Στην μονή σώζεται επίσης και ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής, ο οποίος είναι σταυροειδής με τρούλο και εικάζεται ότι χτίστηκε γύρω στο 1443. Είναι ένας από τις πιο αξιόλογους ναούς της Στεμνίτσας.  Η εξωτερική τοιχοποιία κοσμείται από κεραμοπλαστικά στοιχεία με κυρίαρχα μοτίβα το σταυρό και τις οδοντωτές ταινίες, συνηθισμένα στη βυζαντινή αρχιτεκτονική. Αξιοσημείωτα είναι τα οξυκόρυφα παράθυρα της αψίδας του ιερού που ακολουθούν τα δυτικά πρότυπα. Στο εσωτερικό, το ξυλόγλυπτο τέμπλο χρονολογείται από το 1805. Οι τοιχογραφίες ανάγονται στον 17ο αιώνα. Από τα πιο αξιόλογες είναι οι άγιοι Σπυρίδων, Σισύνιος, Θεόφυτος και Πορφύριος στο διακονικό.

Νερόμυλος του Τσαγκούρου: Είναι ο μοναδικός νερόμυλος που σώζεται στην Στεμνίτσα και βρίσκεται στο λόφο της Ζωοδόχου Πηγής. Παλιότερα, το νερό για την λειτουργία του νερόμυλου ερχόταν από την πηγή ¨Μάνα του Νερού¨.

Λαογραφικό Μουσείο Στεμνίτσας: Απέναντι από τους Τρεις Ιεράρχες ορθώνεται το Λαογραφικό Μουσείο Στεμνίτσας. Πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα τριώροφα πυργόσπιτα του 18ου αιώνα (πρώην οικία Χατζή), χτισμένο "δίπλα", δηλαδή με τη μακριά πλευρά του παράλληλη με τις ισοϋψείς καμπύλες του εδάφους. Η ασυνήθιστη αυτή διάταξη καθώς και η τοποθέτηση της πρόσοψης προς την πλευρά του δημόσιου δρόμου προσδίδει στο κτίριο την αίγλη δημόσιου κτίσματος μάλλον παρά οικίας. Το κτίριο δωρίθηκε από την οικογένεια Χατζή στον Σύνδεσμο Τρικολώνων ο οποίος το παραχώρησε στο Λαογραφικό Μουσείο Στεμνίτσας. Στο Μουσείο, που ιδρύθηκε το 1985 από τους Γιάννη και Ειρήνη Σαββοπούλου, και προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα της στεμνιτσιώτικης κοινωνίας καθώς και μια πλούσια συλλογή έργων νεοελληνικής τέχνης των δωρητών του Μουσείου. ανάμεσα στα εκθέματά του περιλαμβάνει συλλογή έργων νεοελληνικής τέχνης, αναπαραστάσεις εργαστηρίων παραδοσιακών επαγγελμάτων, εκκλησιαστικά είδη καθώς και παραδοσιακές φορεσιές από διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας: Στεγάζεται στο παλαιό δημοτικό σχολείο, κτίσμα του 1926 και σήμερα λειτουργεί ως συμβάλλοντας στη διατήρηση της στεμνιτσιώτικης τέχνης και στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου.

Ναός Αγ. Αναργύρων: Τοποθετείται στον προαύλειο χώρο της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας και είναι μονόκλιτη βασιλική με τρούλο. Ο διάκοσμός του περιέχει δείγματα δουλειάς φημισμένων μεταβυζαντινών αγιογράφων από άλλα μέρη της Ελλάδας όπως οι αδερφοί Πεδιώτες.

Στην περιοχή ακόμη τοπόσημα αποτελούν και ορισμένες βρύσες όπως αυτή του Δεμερούκα, του Αναφύτρου, του Μπάρη κ.α.