Μέγεθος και τρόπος διάταξης κτισμάτων σε σχέση με τον δρόμο

Μελετώντας τα κτίσµατα του οικισµού, τις οικιστικές ενότητες, και τον δηµόσιο χώρο του, εντοπίσαµε µια εν γένει ελεύθερη και αραιή διάταξη αυτών, σχηµατιζόµενη τις περισσότερες φορές δυναµικά, καθοδηγούµενη από το φυσικό ανάγλυφο και τις λειτουργικές ανάγκες. Ακριβώς τον ίδιο χαρακτήρα συναντάµε και κατά την µελέτη του οριζόµενου ελεύθερου χώρου γύρω από τα κτίσµατα του οικισµού, ο οποίος τις περισσότερες φορές αποτελεί είτε συνέχεια του δηµόσιου, είτε έχει χαρακτήρα κήπου.

Η αυλή, µε την έννοια του περίκλειστου χώρου ή ακόµα και του σαφώς οριοθετηµένου, είναι κάτι το οποίο δεν απαντάται στο σύνολο του οικισµού πέραν ελαχίστων περιπτώσεων. Η γενική εικόνα µας δίνει τον χώρο που βρίσκεται στον περίγυρο ενός κτίσµατος να είναι σε συνέχεια µε τον “δηµόσιο” ελεύθερο χώρο και την φύση. Στις περιπτώσεις που λόγω κλίσης του φυσικού εδάφους δηµιουργούνται αναληµµατικοί τοίχοι προς εξυγίανση αυτού, είναι οι ίδιοι που ορίζουν το κοµµάτι γης που αντιστοιχεί στο εκάστοτε κτίσµα, αλλά όχι µε χαρακτήρα διαχωριστικό - αφού η πρόσβαση σε αυτά καθώς και η οπτική επαφή είναι ελεύθερες - αλλά καθαρά λειτουργικό. Οι τοίχοι αυτοί συνήθως δεν προσπερνούν το ανθρώπινο ύψος, είναι κτισµένοι από ξερολιθιές, και αποτελούν τις παρειές των δρόµων και των µονοπατιών όποτε έρχονται σε επαφή µε αυτά. Λίγες είναι οι περιπτώσεις όπου έχουµε ορισµένη αυλή, και απαντώνται κυρίως πλησίον του κέντρου του χωριού, εκεί δηλαδή που κυριαρχεί ο δηµόσιος χαρακτήρας και η κίνηση των δρόµων είναι αυξηµένη.

Πιό συγκεκριµένα, στην τρίτη οικιστική ενότητα η οικία Αα5 (εικ.1) εµφανίζει αυλή σαφώς οριοθετηµένη από λίθινο µαντρότοιχο τέτοιου ύψους που δηµιουργεί πέραν του φυσικού και οπτικό αποκλεισµό. Στο εσωτερικό της αυλής (όπως φαίνεται στην αντίστοιχη κάτοψη) δεν συναντάµε άλλον εξοπλισµό πέραν της λίθινης σκάλας που οδηγεί στον όροφο, αλλά και ούτε ιδιαίτερη επιµέλεια αυτής, όπως πλακοστρώσεις κλπ, πράγµα που δείχνει τον φτωχό λειτουργικό της χαρακτήρα. Ακόµα, στην ίδια οικιστική ενότητα συναντάµε απέναντι από την οικία Αα5, κτίσµα µε  περίφραξη από συρµάτινο φράκτη και σκυρόδεµα, πράγµα που µας δείχνει ότι πρόκειται για πολύ νεότερη κατασκευή, κάτι το οποίο συµβαίνει και στο κτίσµα δίπλα από αυτήν, όπως φαίνεται στο αντίστοιχο σκίτσο της τρίτης ενότητας.

Αντίστοιχη περίπτωση ορισµένου χώρου µε λίθινο µαντρότοιχο και συρµατόπλεγµα έχουµε στην οικία Αα’1 (εικ.2), που βρίσκεται στην δεύτερη οικιστική ενότητα, αλλά εδώ θα λέγαµε ότι ο διαχωρισµός αυτός µάλλον προκύπτει από την εξυγίανση του εδάφους παρά από προθέσεις όµοιες µε την προηγούµενη περίπτωση. Τέλος, στην τέταρτη οικιστική ενότητα συναντάµε πλήρη ορισµένο χώρο αυλής και οικοπέδου, από λίθινο µαντρότοιχο και κάγκελα, στην οικία Αα’3 (εικ.3), στην οποία όµως έχουν γίνει πρόσφατα εργασίες αποκατάστασης και φαίνεται ότι αυτές οι κατασκευές ανήκουν σε αυτήν την περίοδο. Επίσης, οριοθετηµένο οικόπεδο συναντάµε και στην οικία Αα’2, αλλά ο χαρακτήρας του περίγυρου αυτής µας µιλά και πάλι για εξυγίανση εδάφους και όχι για ιδιωτικό ελεύθερο χώρο ενταγµένο στην λειτουργικότητα του οικήµατος.

Πέραν των προαναφερθέντων λίγων παραδειγµάτων θα λέγαµε ότι ο ιδιωτικός ελεύθερος χώρος, µε τον δηµόσιο, τους δρόµους, και την φύση, αποτελούν ένα αναπόσπαστο σύνολο µε συνέχεια και ενιαίο χαρακτήρα, κάτι που άλλωστε έρχεται να ενταχθεί στην συνολική εικόνα του παρόντος οικισµού.