Στον οικισμό Χριστό από την αρχή, δεν υπήρχε κατασκευή μεγάλων κτισμάτων, ούτε πυκνή συγκέντρωση πολλών μαζί , διότι θα ακυρωνόταν η ίδια η ουσία του πανάρχαιου τρόπου δόμησης και κατοίκησης των Ικαριωτών. Τα παιδιά της κάθε οικογένειας ,οι νεόνυμφοι, έκτιζαν το σπίτι τους σε απόσταση από το πατρογονικό αλλά στην ίδια περιοχή ,γύρω από το οποίο διαμόρφωναν το κτήμα που θα καλλιεργούσαν. Γενικά η έννοια του κέντρου δεν υπήρχε . Οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο δεν υπάρχει .Οι δρόμοι, τα μονοπάτια και οι φυσικές κλίσεις του εδάφους διαμορφώνουν τον τρόπο διάταξης και οργάνωσης των κτισμάτων στον χώρο.
Σε όλες τις επιμέρους οικιστικές ενότητες του οικισμού παρατηρείται παρόμοια λογική δόμησης και οργάνωσης του. Όσο απομακρύνεται κανείς από το «κέντρο» , η κατοίκηση γίνεται όλο και πιο αραιή , και τα σπίτια αποκτούν μεγαλύτερη σε έκταση καλλιεργήσιμη γη και βοηθητικά κτίσματα.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του οικισμού είναι η νυχτερινή ζωή των κατοίκων και το ωράριο των τοπικών καταστημάτων που ανοίγουν αργά το βράδυ, κάνοντας γνωστό το χωριό, για τον «Ικαριώτικο χρόνο».