Συγκριτικοί Πίνακες

Μετά την μελέτη του οικισμού και την αποτύπωση αντιπροσωπευτικών κτιρίων του, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο πιο χαρακτηριστικός τύπος των Άνω Δολιανών είναι το μακρυνάρι, με την κύρια είσοδο τοποθετημένη στην πλατιά όψη (πλατυμέτωπο μακρυνάρι).

Όπως διαγραμματικά παρουσιάζεται και παρακάτω, τα μακρυνάρια, λόγω της απλότητας κάτοψης που τα χαρακτηρίζει, μπορούν εύκολα να διαιρεθούν εσωτερικά ανάλογα με τις διαστάσεις τους, οπότε μπορούν να προκύψουν μονόχωρα, δίχωρα ή τρίχωρα μακρυνάρια. 

Ακόμη, σε μικρότερο βαθμό, διακρίνονται τα κτήρια σχήματος "Γ", τα οποία προκύπτουν με την προσθήκη- επέκταση όγκων σε μικρότερες μονάδες. Τα κτήρια αυτά έχουν φυσιολογικά συνθετότερη λειτουργική διάρθρωση συγκριτικά με τα απλά μακρυνάρια. 

Τέλος στον οικισμό εντοπίζονται και τα αδερφομοίρια, δύο κτήρια τα οποία εφάπτονται και κατασκευάζονται διαδοχικά προκειμένου να στεγάσουν συγγενείς οικογένειες. 

Το μακρυνάρι γενικά εμφανίζεται ως το βασικό δομικό κύτταρο, το οποίο υφίσταται μετασχηματισμούς στον χώρο, οπότε προκύπτουν και οι δύο παραπάνω τύποι κτηρίων. Για αυτό θεωρούμε πως ευθύνεται η λιτότητα της κάτοψής του, η οποία με την σειρά της ευνοεί αυτούς τους μετασχηματισμούς, αλλά διευκολύνει και την σχεδιαστική και κατασκευαστική διαδικασία.

Συνήθως, οι όψεις είναι ανισόπεδες με διαφορά περίπου  μισού ή και ενός ολόκληρου ορόφου, καθώς τα περισσότερα κτίρια είναι κτισμένα  σε έδαφος με έντονη κλίση. Οι κατοικίες παρουσιάζουν ομοιομορφία ως προς την διάταξη των χώρων και τον αριθμό των ορόφων. Αποτελούνται από το ισόγειο-κατώι το οποίο είναι μονόχωρο και χρησίμευε ως στάβλος ή χώρος αποθήκευσης και τον όροφο ο οποίος είναι συνήθως τρίχωρος και αποτελεί τον κύριο χώρο διημέρευσης. Τέλος, χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό στοιχείο του οικισμού είναι ο θόλος, ο οποίος συναντάται στα περισσότερα κτίρια και συνήθως στεγάζει τον χώρο του ισογείου.