Από το 1940 μέχρι το 2011, ο πληθυσμός στα ορεινά της Αρκαδίας ελαττώθηκε κατά 113%. Παράλληλα, μείωση της τάξης του 85% παρουσίασε και ο ημιορεινός πληθυσμός της. Από την άλλη, στον εν λόγω νομό, ο πληθυσμός των πεδινών περιοχών αυξήθηκε κατά 14%. Ο πληθυσμός της Αρκαδίας μειώθηκε κατά 5.000 κατοίκους στην περίοδο 2001-2011. Σε γενικές γραμμές ο δήμος Β. Κυνουρίας διατηρεί συνολικά τον πληθυσμό του, όμως στις περισσότερες Τ.Κ. καταγράφεται μείωση.
Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες διαβίωσης και το ακατάλληλο περιβάλλον για εκτροφή, δημιούργησε την ανάγκη για εύρεση ενός βιώσιμου τόπου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, την ίδρυση των Κάτω Δολιανών. Ο πληθυσμός μειώθηκε ραγδαία εξαιτίας της μετακίνησης των χωριανών από τα Άνω Δολιανά στα Κάτω Δολιανά. Αρχικά, η μετακίνηση αυτή γίνονταν μόνο τους χειμερινούς μήνες για την προστασία των ζώων, αλλά με την πάροδο του χρόνου τείνει να γίνει μόνιμη. Έτσι, τα Άνω Δολιανά έχουν καταγραφεί με λιγότερο από δεκαπέντε μόνιμους κατοίκους.
Τα Άνω Δολιανά διέθεταν λατομεία τοπικού μαρμάρου γνωστό και ως Μάρμαρο Δολιανών. Με αυτό κατασκευάστηκαν ο Ναός Επίκουρου Απόλλωνα, ο Αρχαίος Ναός Αλέας στην Αθήνα, και πιθανόν ή βάση της Μαντινείας. Το παραδοσιακό προϊόν τους είναι τα κάστανα και κάθε φθινόπωρο διοργανώνουν γιορτή για το προϊόν αυτό. Όπως προαναφέρθηκε, η κύρια οικονομική δραστηριότητα ήταν η εκτροφή ζώων, εξάλλου γι αυτό μεταφερόταν τους χειμερινούς μήνες στα Κάτω Δολιανά για να τα προστατεύσουν από τον παγετό. Σήμερα, οι βασικές οικονομικές δραστηριότητες είναι η καλλιέργεια κυρίως ελιάς και κάστανων. Επιπλέον, ο τουρισμός είναι άλλος ένας οικονομικός παράγοντας ανάπτυξης του χωριού, καθώς περιλαμβάνει ταβέρνες, καφενεία και ξενώνες.