Στο χωριό εντοπίζει κανείς διάφορες μορφές παραθύρων. Η πιο συχνή μορφή ως προς το πρέκι παρουσιάζει ορθογώνιας διατομής, οριζόντια πέτρα. Σε κάποιες περιπτώσεις, η άνω παρειά της οριζόντιας πέτρας, διαμορφώνεται με μια ελαφρά καμπύλη. Λόγω προβλημάτων ισχυρής καταπόνησης που δέχονταν τα πέτρινα στοιχεία από κάτω από την οριζόντια, επινοήθηκε μια νέα μορφή πρεκιού . Η μορφή αυτή, παρουσιάζει πρέκι με τοξωτά τοποθετημένες πέτρες, οι οποίες μοιράζουν τις δυνάμεις πιο ομαλά. Υπάρχει και περίπτωση πρεκιού, η οποία συνδυάζει τα δυο παραπάνω στοιχεία. Δηλαδή πάνω από την οριζόντια λίθο, τοποθετούνται τοξωτά μικρές πέτρες ( πολλές φορές χρησιμοποιούσαν την επιφάνεια των αγκωναριών για χάραξη ζωγραφικών παραστάσεων). Στο θέμα της ποδιάς, είναι συνήθης η μορφή της προεξέχουσας ποδιάς. Συνήθως ήταν ίδιο υλικό με το υπόλοιπο πλαίσιο του παραθύρου . Την ποδιά την χρησιμοποιούσαν για να αποκτήσουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Δηλαδή, μπορούσε να μετατραπεί σε βάση για πολεμίστρα, χτίζοντας ένα λεπτό εξωτερικό τοίχο πάνω στην προεξέχουσα ποδιά. Υπάρχει και η μορφή ποδιά, στην οποία απουσιάζει το προεξέχον στοιχείο και απλά υπάρχει μια οριζόντια πέτρα ορθογώνιας διατομής. Αρκετά παρατηρούνται προεξέχοντα στοιχεία στο πάνω μέρος του παραθύρου (κοντά στο πρέκι). Αυτά τα χρησιμοποιούσαν ως φυσικό ψυγείο, δηλαδή κρεμούσαν με δίχτυα τα τρόφιμά τους προκειμένου να διατηρηθούν δροσερά.