Εξωτερικές Τοιχοποιίες

Οι τοιχοποιίες στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική κατασκευάζονται από μεγάλους λίθους και αποτελούν τον φέροντα οργανισμό του κτιρίου . Οι λίθοι που χρησιμοποιούνται είναι ημιλαξευτοί ή αλάξευτοι, ενώ οι ακρογωνιαίοι και εκείνοι που πλαισιώνουν τα ανοίγματα είναι λαξευμένοι.

Οι τοίχοι είναι τρίστρωτοι καθώς η εξωτερική και η εσωτερική παρία κτίζονται ταυτόχρονα ενώ το κενό μεταξύ τους γεμίζεται με τα λιθοθραύσματα της λάξευσης. Μάλιστα φαίνεται πως την εξωτερική πλευρά αναλάμβανε ο πιο έμπειρος μάστορας ενώ την εσωτερική κάποιος λιγότερο έμπειρος, διότι ήταν αναγκαίο η εξωτερική πλευρά να είναι ανθεκτική στις σuνθήκες του περιβάλλοντος.

Διακρίνουμε 3 είδη λιθοδομής με βάση την εξέλιξη τους :

α) οι μεγαλιθικές κατασκευές που αποτελούνται από λίθους διαστάσεων μέχρι 0.80 Χ 1.40 μ και έχουν συνολικό πάχος τοίχου 1.20 έως 1.60 μ. Τα απομεινάρια αυτών των κτισμάτων πολλές φορές χρησιμοποιούνται ως θεμέλια για την ανέγερση μεταγενέστερων κτισμάτων. Οι τοιχοποιίες αυτές έχουν πάντα κλίση προς τα μέσα για λόγους στατικής. Η χρήση κονιάματος δεν είναι εμφανής.

β) οι τοιχοποιίες πάχους .080 έως 1.20 μ όπου χρησιμοποιούνται λίθοι κατά πολύ μικρότεροι και πιο επεξεργασμένοι από εκείνους της προηγούμενης κατηγορίας. Η τοιχοποιία εξακολουθεί να έχει κλίση αλλά είναι πιο ήπια εδώ.

γ) τοιχοποιίες πάχους 0.60 έως 0.80 μ, όπου γίνεται χρήση μικρότερων λίθων με μεγαλύτερο βαθμό επεξεργασίας. Δεν υπάρχει κλίση στην τοιχοποιία διότι το στατικό φορτίο είναι μειωμένο. Η χρήση κονιάματος είναι πλέον εμφανής.

Οι τοιχοποιίες θεμελιώνονται επάνω σε λίθους μεγαλύτερων διαστάσεων από εκείνους της υπόλοιπης λιθοδομής, ενώ όσο αυξάνεται το ύψος της μειώνεται το πλάτος για την μικρότερη δυνατή επιβάρυνση. Στις περισσότερες περιπτώσεις κτιρίων του οικισμού θεμέλια αποτελούν οι βράχοι του φυσικού εδάφους. Κάποιες φορές μάλιστα ο βράχος αποτελεί την τέταρτη πλευρά του τοίχου του κτίσματος.