Αρχιτεκτονικός Χαρακτήρας

Σε γενικές γραμμές, η Μάνη είναι ένας αρκετά δυσπρόσιτος τόπος λόγω του βραχώδους τοπίου, όπου το στοιχείο του πράσινου απουσιάζει. Η μανιάτικη αρχιτεκτονική εναρμονίζεται αρκετά με το τοπίο αυτό, εφόσον οι ίδιοι οι κάτοικοι χρησιμοποιούν για την κατασκευή των κτιρίων τους, το ντόπιο υλικό της Μάνης, την πέτρα. Παρόμοια στον Αργιλιά, ο οικισμός αποτελεί συνέχεια του φυσικού περιβάλλοντος. Πολλά από τα κτίσματα είναι θεμελιωμένα στους ίδιους τους βράχους και τα δρομάκια που οδηγούν σε αυτά έχουν το λιγότερο δυνατό μέγεθος προκειμένου να μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος μαζί με ένα ζώο. Τότε, οι άνθρωποι που χτίζανε δεν αποτελούσαν ειδικούς τεχνίτες με εξειδικευμένες γνώσεις πάνω στο δομικό σύστημα, αντιθέτως ήταν απλοί άνθρωποι, οι οποίοι έχτιζαν με το ένστικτό τους (γι' αυτό πολλά σημεία δεν άντεξαν στον χρόνο και κατολίσθησαν ). Χρησιμοποιούσαν κυρίως ντόπια υλικά, όπως πέτρα για την κυρίως κατασκευή και σχιστόπλακες - μαρμάρες για την κάλυψη. Αποτελούσε έναν αρκετά κλειστό οικισμό, ο οποίος ήταν χωρισμένος με βάση τις οικογένειες, οι οποίες βρισκόντουσαν σε αντιπαλότητα. Τα περισσότερα σπίτια ήταν πυργόσπιτα, προκειμένου να μπορεί κάθε οικογένεια να αμυνθεί ένοπλα. Ο αμυντικός χαρακτήρας των σπιτιών ενισχύεται ακόμη περισσότερο με τη παρουσία διαφόρων στοιχείων, όπως πολεμίστρες και καταχύστρες. Οι πολλές φάσεις ενός κτιρίου φανερώνουν την προσπάθεια μιας οικογένειας να επεκτείνει ακόμη περισσότερο την κυριαρχία της έναντι όλων των υπόλοιπων οικογενειών. Βασικό στοιχείο αυτής της οικογενειακής υπεροχής αποτελούσε το ύψος του πύργου (ο πιο ψηλός πύργος υποδηλώνει και την πιο ισχυρή οικογένεια). Αυτό το είδος της αμυντικής αρχιτεκτονικής δεν υπήρχε για την αντιμετώπιση των κατακτητών αλλά για την εξολόθρευση των μεταξύ τους οικογενειών. Οι δημόσιοι χώροι συνάθροισης των κατοίκων περιορίζονται στην εκκλησία και στο καφενείο, δηλαδή απουσιάζουν στοιχεία όπως πλατείες και πλατώματα, εφόσον πρόκειται για μια κοινωνία η οποία δεν είχε ανάγκη την κοινή λήψη αποφάσεων για ζητήματα που αφορούσαν το χωριό. Οι συζητήσεις και οι αποφάσεις που αφορούσαν το χωριό γινόντουσαν στο καφενείο, χωρίς την παρουσία των γυναικών.

Χαρακτηριστικά κάτοικος του χωριού αναφέρει πως η γυναίκα ήταν όλη μέρα στους αγρούς και ο άντρας όλη μέρα στο καφενείο. Η θέση της γυναίκας ήταν αρκετά υποβαθμισμένη και βασικό πόρισμα κάθε οικογένειας ήταν «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Σήμερα στον Αργιλιά υπάρχουν μόνο δυο μόνιμοι κάτοικοι και ο αριθμός αυτός αυξάνεται από κάποιους παραθεριστές. Όλος ο οικισμός είναι αρκετά υποβαθμισμένος και τα περισσότερα κτίσματα έχουν εγκαταλειφθεί. 

'Έχουν κατολισθήσει αρκετά κομμάτια με αποτέλεσμα να χάνονται αρκετές πληροφορίες από την τότε κοινωνία. Οι επεμβάσεις στα κτίρια είναι σε τέτοιο επίπεδο που να μην αλλοιώνεται η παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Όπως επίσης τα σύγχρονα κτίρια είναι σύμφωνα με το υπόλοιπο διαμορφωμένο τοπίο.

Η αρχιτεκτονική ενός τόπου δίνει πολλά στοιχεία για την κοινωνία που την οικοδόμησε. Αναφέροντας τον όρο αρχιτεκτονική, αφορά τόσο το δομημένο όσο και το αδόμητο ενός τόπου. Επομένως για να κατανοήσει κανείς την ιστορία κάποιου τόπου δεν αρκεί μόνο να γνωρίσει τον τρόπο οικοδόμησης των κτιρίων αλλά και τις σχέσεις που συνιστούσαν την κοινωνία και τους λόγους για τους οποίους επικράτησε το στοιχείο της εγκατάλειψης και της απομόνωσης.