Γενική Παθολογία Κτισμάτων

Οι φθορές που παρατηρούνται στον οικισμό αφορούν τόσο τα κατακόρυφα όσο και τα οριζόντια δομικά μέλη, καθώς και τα επιμέρους στοιχεία τους και οφείλονται κυρίως στο υγρό κλίμα του Πηλίου και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες του χειμώνα, στις τυχόν στατικές αστοχίες, στην ανεπαρκή συντήρηση από την πλευρά των ιδιοκτητών, στην πυρκαγιά που κατέστρεψε μεγάλο κομμάτι του χωριού κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας καθώς και στο χρόνο, αφού ο οικισμός χρονολογείται από τον 16ο αιώνα.

Τοιχοποιίες - Ανοίγματα: Η πιο χαρακτηριστική φθορά εδώ είναι η απώλεια μεγάλου μέρους του κονιάματος - το οποίο αντικαθίσταται τα τελευταία χρόνια με υλικά που συνήθως δεν ταιριάζουν με την υπόλοιπη κατασκευή (όπως τσιμεντοκονίαμα) - ενώ παρατηρείται συχνά και έντονη φθορά του σοβά στην εσωτερική πλευρά του τοίχου, σε κτίρια που δεν έχουν συντηρηθεί καλά. Επίσης δεν είναι σπανιες οι αστοχίες σε πρέκια ανοιγμάτων (ιδίως σε μονολιθικά) που παρουσιάζουν ρωγμή στο μέσο τους - λόγω αδυναμίας να φέρουν τα υπερκείμενα φορτία - ή παραμορφώσεις στα σημεία ένωσης με τους λαμπάδες - που είναι αυτά που καταπονούνται περισσότερο από πλάγιες ωθήσεις. Λιγότερο συνηθισμένες είναι οι φθορές στις γωνίες (εκεί όπου συνδέονται οι γωνιόλιθοι με το υπόλοιπο της λιθοδομής), ενώ πλήρη κατάρρευση τοιχοποιίας συναντάμε σε πολύ λίγα κτίσματα.

Πατώματα - Δάπεδα: Συνηθισμένη είναι η απώλεια των σανίδων του πατώματος ενώ τα δοκάρια συνήθως παραμένουν στη θέση τους λόγω της μεγάλης τους αντοχής. Χαρακτηριστική είναι επίσης η πλήρης φθορά σε σημείο εξαφάνισης της επίστρωσης των δαπέδων στα ακατοίκητα κτίρια, εκτός από τα ελάχιστα στα οποία η στέγη διατηρείται ακόμη, επομένως υπάρχει προστασία.

Εξώστες: Στα κτίρια όπου υπήρχαν ξύλινοι εξώστες έχουν αντικατασταθεί, πιθανότατα λόγω κατάρρευσης τους από διάβρωση.  Στους μαρμάρινους εξώστες των νεοκλασικών παρατηρείται κάποιες φορές ρωγμή στο μέσο τους, λόγω των καμπτικών ροπών.

Σκάλες: Οι περισσότερες ξύλινες σκάλες που βρίσκονται είτε σε εξωτερικό χώρο, είτε εσωτερικά σε κτίρια που έχει καταρρεύσει η στέγη έχουν καταστραφεί πλήρως λόγω της διάβρωσης του ξύλου από το νερό και το χρόνο και έχουν απομείνει μόνο τα ίχνη τους στον τοίχο.

Στέγες: Είναι το πιο ευάλωτο δομικό στοιχείο και για το λόγο αυτό δε σώζονται σήμερα πολλές παραδοσιακές στέγες καθώς έχουν αντικατασταθεί στην πλειονότητά τους. Βασικό πρόβλημα είναι η θράυση των πλακών επίστρωσης λόγω του παγετού και η ολίσθησή τους λόγω μη καλής στερέωσης. Αυτό αφήνει εκτεθειμένα κομμάτια του ξύλινου σκελετού της στέγης. Όταν λοιπόν λόγω της βροχής "ξεπλυθεί" και η λάσπη που χρησιμοποιήθηκε για τη διάστρωση τα ξύλα αυτά μένουν άμεσα εκτεθειμένα στο νερό και την υγρασία με αποτέλεσμα να σαπίσουν, οδηγώντας τελικά στην κατάρρευση

Όσον αφορα τα επιμέρους δομικά στοιχεία, οι συχνότερες φθορές που παρατηρούνται στα κουφώματα είναι η καταστροφή των ξύλων από τις καιρικές συνθήκες και η οξείδωση των μεταλλικών συνδέσεων.