Η εξάπλωση του οικισμού εκτιμάται ότι άρχισε τον 15ο με 16ο αιώνα.
Ο αρχικός σχηματισμός του χωριού ξεκίνησε από την περιοχή της παλιάς πλατείας. Η τοποθεσία αυτή επιλέχθηκε για την προστασία του χωριού από πιθανές επιδρομές πειρατών καθώς και για την εγγύτητά του στη ρεματιά, και βρίσκεται χαμηλά στην πλαγιά του βουνού, όπου η θέασή του από τη θάλασσα είναι αδύνατη. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν μοναχοί και καλόγριες, πράγμα που εξηγεί και τα πολλά μοναστήρια σε κοντινές περιοχές. (πχ. Αγ. Αθανασίου)
Όταν οι συνθήκες έγιναν πιο ευνοϊκές, το χωριό εξαπλώθηκε ακτινωτά προς την κορυφογραμμή του λόφου. Στη συνέχεια, το κέντρο του χωριού μεταφέρθηκε στην περιοχή της σημερινής πλατείας και η εξάπλωση συνέχισε γραμμικά προς το Νότο.
Οι γειτονιές ονομάστηκαν βάσει είτε κάποιων ειδικών γνωρισμάτων της εκάστοτε περιοχής (πχ, η Αγ. Παρασκευή, το Πηγάδι), είτε γνωστών προσώπων ( πχ Παπατλάκα – δηλ. η λάκα του παπά- κτλ ). Το ρέμα αποτελεί όριο των γειτονιών.