Κατάσταση Διατήρησης - Βαθμός αλλοίωσης

Ο χαρακτήρας του οικισμού της Απιδιάς δεν συγκαταλέγεται στους καθαρά παραδοσιακούς οικισμούς, καθώς με μια πρώτη ματιά παρατηρεί κανείς τα νέα κτίσματα που υπερτερούν σε αριθμό και τον νέο τρόπο δόμησης όπου κυριαρχεί το μπετόν. Ο παραδοσιακός τρόπος δόμησης σε αυτά τα νέα κτίσματα στις περισσότερες περιπτώσεις απουσιάζει. Η πέτρα και το ξύλο αποτελούν σώμα λίγων απομωνομένων κτισμάτων, πολλών χρόνων εγκαταλελειμένων και πλέον ερειπωμένων, καθώς και παραδοσιακών κτηρίων που μπορεί να έχουν δεχθεί επεμβάσεις.

Όπως παρατηρήσαμε και καταγράψαμε σε χάρτες, δεν αποτελούν καινούρια όλα τα κτίσματα. Πολλά είναι εκείνα - χωρίς να ξεπερνούν τα νέα στον αριθμό, τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν ως παραδοσιακά. Με την πάροδο του χρόνου είτε για λόγους συντήρησης είτε για λόγους εκσυγχρονισμού κάποια από τα παραδοσιακά κτίσματα δέχθηκαν αλλοιώσεις.
Ο βαθμός αλλοίωσης διαφοροποιείται και ποικίλει σε κάθε κτίσμα. Δεν είναι πολλά τα παραδοσιακα που  έχουν μείνει αναλλοίωτα και συνήθως είναι αυτά που είναι πλέον ακατοίκητα. Περισσότερα είναι εκείνα με μικρές αλλοιώσεις όπως η επικάλυψη πέτρινου τοίχου με σοβά, προσθήκη στοιχείων ενίσχυσης από μπετόν, αντικατάσταση ξύλιων κουφωμάτων με καινούργια αλουμινένια ή και πιο μέγαλες και πιο δύσκολα αναστρέψιμες επεμβάσεις όπου κάποιες από αυτές μπορεί να είναι η τοποθέτηση ενός μικρού εξώστη (μπετόν) ή ακόμη και η δημιουργία ενός ολότελα καινούριου ορόφου πάνω από το ήδη υπάρχων παραδοσιακό κτίσμα.

Λόγου των επεμβάσεων αυτών ελάχιστα είναι τα αλλοιωμένα κτίσματα σε κακή κατάσταση, ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται σε μια μέτρια ή ακόμη τόσο καλή όσο τα νεότερα.
 
Τέλος και όπως έχει προαναφερθεί ένα μεγάλο ποσοστό - εκτός κάποιων τοπόσημων, εμπορικών καταστημάτων, του κέντρου αναψυχής κ.α αποτελούν οι κατοικίες.Οι κατοικίες αυτές - περισσότερο ή λιγότερο αλλοιωμένες προορίζοταν εξ αρχής για την χρήση αυτή ανεξάρτητα από το αν κατοικούνται πλέον ή όχι.