Ο οικισμός της Απιδιάς παρουσιάζει εξωστρεφή χαρακτήρα ως προς την διαμόρφωση των ελεύθερων ιδιωτικών χώρων. Οι αυλές, όπως έχουμε επισημάνει διαμορφώνονται γύρω από το κτίσμα και αποτελούν έναν ζωτικό χώρο. Σε μεγάλο ποσοστό είναι εμφανώς διαχωρισμένες από τους δρόμους. Αυτό συμβαίνει είτε με κάποιο πεζούλι πετρόκτιστο συνήθως, σπάνια μεγαλύτερο του ενός μέτρου, είτε με κάποιο φράχτη ή και πιο ευτελείς κατασκευές όπως είναι ένα απλό συρματόπλεγμα. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου οι αυλές είναι τελείως ανοιχτές ως προς τον δρόμο, και σε μερεικές περιπτώσεις η ιδιοκτησία οριοθετείται από το το δημόσιο χώρο με μια διαφορά επιπέδων. Συνήθως στις αυλές υπάρχει κάποιος βοηθητικός χώρος, όπως αποθήκη, φούρνος ή ένας χώρος για τα ζώα. Διαπιστώνουμε συνεπώς ότι το παραδοσιακό σπίτι στον οικισμό που μελετάμε είναι μια αυτόνομη μονάδα, η οποία όμως δεν οχυρώνεται και κλείνεται στον εαυτό της, αλλά επικοινωνεί με το περιβάλλον γύρω της. 'Ετσι υπάρχει μια αλληλοδιείσδυση της ιδιωτικής σφαίρας με τη δημόσια.