Τρόποι Σύνθεσης Κτισμάτων και Ελεύθερων χώρων

Η οικιστική δόμηση που παρουσιάζεται στην Απιδιά, όπως παρατηρήσαμε, εκφράζεται με έναν μη συνεκτικό ιστό και ο οικισμός θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι «απλωμένος» στους γύρω λόφους. Αυτό μπορεί να οφείλεται  αφενός στο ότι δεν υπάρχει κάποιο φυσικό εμπόδιο, όπως για παράδειγμα κάποιο ρέμα, το οποίο θα αποτελούσε ένα όριο και αφετέρου στο γεγονός ότι οι λόφοι είναι αρκετά ομαλοί και έτσι δεν υπήρχε δυσκολία να επεκταθεί ο οικισμός στις πλαγιές τους.

Ο χαλαρός ιστός δόμησης είναι αποτέλεσμα λοιπόν της ελεύθερης δόμησης και τοποθέτησης των κτισμάτων στο χώρο, τα οποία σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις συνοδεύονται από μία αυλή. Με αυτόν τον τρόπο τα κτίσματα στις πιο πολλές περιπτώσεις αφήνουν κενά ανάμεσά τους.

Όπως είπαμε οι αυλές αποτελούν ζωτικό χώρο. Σε αυτές συναντήσαμε πολλά μικρά πρόσθετα κτίσματα που είτε ακουμπούσαν στην οικία είτε ήταν ελεύθερα μέσα στην αυλή.  Αυτά τα κτίσματα είναι συνήθως φούρνοι, μικρές αποθήκες, σκεπαστά για τα ζώα. (Πολλά από τα πρόσθετα κτίσματα είναι μεταγενέστερες κατασκευές και έρχονται να εξυπηρετήσουν τη λειτουργία του αποχωρητηρίου.)

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η οικία ήταν μια αυτόνομη μονάδα και η αυλή συμπλήρωνε τις καθημερινές ανάγκες, όπως για παράδειγμα η παρασκευή του φαγητού. Σήμερα παρατηρούμε ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι συνεχίζουν να ακολουθούν αυτόν τον τρόπο ζωής, έχοντας δίπλα στο σπίτι ένα χώρο για τα ζώα ή/και ένα μποστάνι.