Πλατείες και Πλατώματα

Από την ίδρυση του οικισμού ο ωφέλιμος προς κατοίκηση χώρος αποτελούσε πρωτεύον ζήτημα σε σχέση με τη δημιουργία ανοιγμάτων κοινωνικής συγκέντρωσης πέρα των πηγών και των εκκλησιών. Τα πλατώματα στη δυτική πλευρά είναι εκτός οικισμού. Οι δυο πλατείες αποτελούν σύγχρονο δημιούργημα. Η πλατεία Δερβετσίκη δημιουργήθηκε στις πρώην καλλιεργήσιμες πεζούλες και η πλατεία Μπίτσιου, όπου καταλήγει ο περιφερειακός δρόμος από το βόρειο δυτικό τμήμα, δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα.

Σήμερα το αδόμητο τμήμα καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος με τα όρια των ιδιοκτησιών σε πολλά σημεία να είναι δυσεύρετα και λόγω της πυκνής βλάστησης και λόγω της μη ύπαρξης μαντρών και ερειπίων πέρα των 9 ερειπίων που συναντήσαμε.

Ο οικισμός έχει χάσει το μεγαλύτερο δομημένο τμήμα μετά τον σεισμό του 1967 και τη σταδιακή εγκατάλειψη του τις δεκαετίες 1960 – 1970 –λόγω αστικοποίησης. Η έλευση του αμαξωτού δρόμου το 1976 επέτρεψε την εύκολη μεταφορά υλικών και κατοίκων και το ότι το 1978 χαρακτηρίσθηκε παραδοσιακός οικισμός είχε ως αποτέλεσμα τις δεκαετίες 1980 – 1990 να παρατηρείται μια σχετική ανοικοδόμηση με 100 νέα σπίτια. Σύγχρονα η ανοικοδόμηση συνεχίζεται όπως και η επισκευή παλαιοτέρων προς τουριστική εκμετάλλευση η εξοχική και όχι μόνιμη κατοικία.

Οι συνομιλίες με τους κατοίκους (εικ.3) μας έδωσαν τη πληροφορία ότι κάθε τετραγωνικό ήταν ωφέλιμο, οι αδόμητοι χώροι ήταν ελάχιστοι και όσοι έμεναν αποτελούσαν μικρούς κήπους για μια ελάχιστη καλλιέργεια απαραίτητη για την επιβίωση των κατοίκων. Για παράδειγμα όπως ο κήπος στην βορινή όψη της κατοικίας (σημείο 7). Στο σημείο 4 υπήρχε κατοικία για την οποία δεν έχουμε βρει ίχνη και η οποία είχε μεγάλη αυλή όπου γιόρταζαν γάμους καθώς στην περιοχή μελέτης δεν είχε πλατώματα. Επιπλέων, στο σημείο 5 όπου σύγχρονα υπάρχει μονοπάτι με υλικό σχιστολιθικές πλάκες και όχι το υλικό των καλντεριμιών υπήρχε η μικρή μονώροφη κατοικία μιας δασκάλας ή στο Λαογραφικό Μουσείο (σημείο 8 ), οικία του ποιητή Κώστα Κρυστάλλη ακριβώς στο μικρό πλάτωμα που είναι τοποθετημένο το άγαλμα υπήρχε κατοικία.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρων βρίσκουμε στο ότι, στο σημείο 6 υπάρχουν δυο βρύσες, όπου και δίνουν την ονομασία στη συνοικία. Οι δύο βρύσες δομούνται περίτεχνα επάνω στη διασταύρωση και στον διάδρομο προς μια οικία δημιουργώντας ένα γωνιακό τοπόσημο αποτελούμενο από δυο καμάρες εισόδους στις βρύσες, πεζούλες και στέγαστρο με σχιστολιθικές πλάκες περίπου 20m2 . Το ότι οι Βρύσες εντός του οικισμού αποτελούν σκεπασμένα σημεία αντλώντας ωφέλιμα προς κτίσιμο τετραγωνικά φανερώνει ότι η βρύση δεν αποτελούσε μόνο λειτουργικό σημείο για το χωριό αλλά και σημείο κοινωνικών συναναστροφών. 

Τέλος  θα πρέπει να αναφερθούν οι αναλληματικοί τοίχοι οι οποίοι συγκροτούν δομικά το σύνολο του οικισμού. Για παράδειγμα στο σημείο 9 όπου δημιουργούν στήριγμα του πάνω καλντεριμιού και πεζούλες για φύτευση όπως και το ότι οι στέγες των σπιτιών λόγω της έντονης υψομετρικής διαφοράς από το σημείο εισόδου ως τη στέγη που συναντά το καλντερίμι που οδηγεί βόρεια της περιοχής μελέτης.

Δομημένο - Αδόμητο : Ο Αναληματικός τοίχος (εικ.6), έχει πολλαπλή λειτουργική σημασία τόσο για τον δομημένο χώρο, όσο και για τον Αδόμητο χώρο όπως:

Προστασία του χαμηλότερου επιπέδου από κατακρημνίσεις καθώς συγκρατεί εδάφη κάτι που το διαπιστώνουμε και στην είσοδο του οικισμού.  

Από τη μια πλευρά μπορεί να δημιουργήσει δημόσιο πέρασμα, ενώ από την άλλη να διαμορφώσει ιδιωτικό χώρο, είτε κλειστό, είτε ανοικτό επιπλέων σε σχέση με την απόληξη του δημιουργείτε πεζούλι για τον περαστικό στον δημόσιο χώρο ή για τον ιδιώτη στην αυλή της ιδιοκτησίας.

Δες: Aναληματικός τοίχος  Β.1.3 ΔΙΑΤΑΞΗ Β.2.3. ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΔΑΦΟΥΣ

Δομημένο - Αδόμητο παρατηρήσεις: Η κατοικία με τον αριθμό 192 (εικ.7) μας δίνει την ευκαιρία να παρατηρήσουμε την επίλυση στις μεγάλες υψομετρικές διαφορές. πεζούλες κλίμακες και κεκλιμένα επίπεδα  με την τεχνική του καλντεριμιού  συνδέουν   τα διαφορετικά επίπεδα. Το κτίριο κοιτά Ανατολικά με την είσοδο στον ελεύθερο ιδιωτικό χώρο να κοιτά στον Νότο με αλλαγές στην κατεύθυνση προς δυσμάς για την είσοδο στην οικία και στο κατώι.