Τοιχοποιίες

Τοιχοποιίες:

Για τις τοιχοποιίες χρησιμοποιούνταν τα γκρίζα ασβεστολιθικά πετρώματα της περιοχής αλλά και του ιδίου του βράχου, σε συνδυασμό με τον ευκολοκατεργαστό ψαμμιτικό πωρόλιθο, που υπάρχουν στις κοντινές παραλίες. Στις παλαιότερες περιόδους η χρήση πωρόλιθου περιοριζόταν σε ειδικά τμήματα της κατασκευής δηλαδή στις γωνίες -για τους γωνιόλιθους- τα γκωνάρια, στα πωρινά περιθώρια των ανοιγμάτων, στους θόλους, τα τόξα και στα τζάκια. Με τη πάροδο του χρόνου γινόταν επανάχρηση οικοδομικού υλικού με αποτέλεσμα να ανακατεύονται στην αργολιθοδομή, μαζί με τις μικρότερες πέτρες και κομμάτια πωρόλιθων συχνά στρογγυλεμένα.

Στους τοίχους από αργολιθοδομή, οι πέτρες έμπαιναν με μήκος σε οριζόντιο άξονα, με κατακόρυφους αρμούς που σταύρωναν με τους οριζόντιους αρμούς. Το συνηθισμένο πάχος ήταν 50 εκατοστά αλλά συχνά έφτανε και τα 60. Οι αρμοί στη τοιχοποιία γεμίζονταν με μικρά κομματάκια από το πελέκημα των λίθων, τα πελεκούδια, σπασμένα κεραμίδια και μικρά κομμάτια από σχιστόπλακες.

Τα συνδετικά κονιάματα ήταν καλής ποιότητας και περιείχαν άμμο και τις περισσότερες φορές ασβέστη, στο μείγμα μπορούσε επίσης να προστεθεί θηραϊκή γη ή τριμμένο κεραμίδι.

Εσωτερικοί τοίχοι

Οι διαχωριστικοί τοίχοι γίνονταν συνήθως από τσατμά, ή ξύλο (ξύλινες σανίδες καρφωμένες σε ξύλινους ορθοστάτες), ή από λιθοδομή. Επιχρίονταν με σοβά που του είχαν προσθέσει τρίχες κατσίκας, πράγμα που εξασφάλιζε καλύτερη συνοχή.

Επιχρίσματα:

Τα σπίτια ήταν γενικά επιχρισμένα. Στα παλιότερα κτίσματα συναντιέται πατητό επίχρισμα, που άφηνε εμφανή τμήματα των μεγαλύτερων λίθων της τοιχοποιίας. Πολλά σπίτια ασβεστώνονταν και χρωματίζονται με χρώματα όπως ώχρες, χονδροκόκκινο, καφέ, λουλακί. Ανεπίχριστα έμεναν συνήθως βοηθητικά κτίσματα χαμηλότερων σταθμών .

Πηγή: Αλέξανδρος Γ. και Χάρις Καλλιγά. (2006) “Μονεμβασία, Ξαναγράφοντας σε παλίμψηστα”, σ. 19