Ιδιωτικοί Ελεύθεροι Χώροι - Αυλές

Η μορφή των ιδιωτικών ελεύθερων χώρων και η σχέση τους με τον δημόσιο χώρο εξαρτάται από τον τύπο των κτηρίων.

Κατά κανόνα συναντάμε αυλές με είσοδο στο επίπεδο του δρόμου από τις οποίες γίνεται η μετάβαση στην κατοικία. Στα κτήρια με το στενό μέτωπο προς την πλευρά του δρόμου, παρατηρείται υποχώρηση του κτίσματος και η αυλή συναντάται μεταξύ του δρόμου και του κτηρίου, αποτελώντας το δώμα του κατωγιού. Σε πολλές περιπτώσεις, επίσης, η αυλή βγαίνει στο πίσω μέρος του κτηρίου με πρόσβαση από τον εσωτερικό χώρο. Έτσι, έχουμε πιο ιδιωτικές αυλές, χωρίς άμεση σχέση με τον δρόμο αφού παρεμβάλλεται το κτήριο. Ακόμα, συναντάμε και αυλές που περιβάλλουν το κτήριο, κυρίως ελεύθερες χωρίς περίφραξη και το κτήριο τοποθετείται στο κέντρο του οικοπέδου πανταχώθεν ελεύθερο.

Παρατηρήσαμε, επίσης, διαχωρισμό των αυλών ως προς την περίφραξή τους. Υπάρχουν αυλές χωρίς περίφραξη, ελεύθερες στον δημόσιο χώρο με νοητά όρια όπου η πρόσβαση στο κτήριο γίνεται με χρήση δημόσιων πλατωμάτων. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι περιφραγμένες αυλές, είτε με χαμηλό πέτρινο τοίχο με συρματόπλεγμα που επιτρέπει την ορατότητα από το εσωτερικό της αυλής, είτε με υψηλό ισχυρό όριο που προσφέρει ιδιωτικότητα και εσωστρέφεια. 

Συναντήσαμε, ακόμα, έναν τύπο αυλής όπου περίπου τρείς με τέσσερις κατοικίες παρουσιάζουν κοινή αυλή. Με αυτή την περίπτωση δημιουργούνται μικρογραφίες γειτονιάς μέσα στον οικισμό. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, στην κοινή αυλή τεσσάρων σπιτιών παρατηρήσαμε οτι υπήρχαν θεμέλια. Οπότε, συμπεραίνουμε ότι υπήρχε κάποιο κτίσμα εκεί παλαιότερα, του οποίου η απουσία με την πάροδο του χρόνου συντέλεσε στη δημιουργία της κοινόχρηστης αυλής.