Τα τζάκια ήταν αναγκαία για κάθε σπίτι. Κατασκευάζονταν συνήθως σε κάποιο κεντρικό δωμάτιο, στη μέση του τοίχου, στο οποίο συγκεντρώνονταν τα μέλη της οικογένειας τις περισσότερες ώρες της μέρας. Τοποθετούνταν κατά κύριο λόγο στους χώρους διημέρευσης ή στα δωμάτια. Η κατασκευή του τζακιού περιλαμβάνει την ένταξη της πλάτης του και της καπνοδόχου στο πάχος του τοίχου. Έχουν συνήθως ορθογωνική διατομή με μικρή εξοχή της όψης της εστίας από τον τοίχο. Είναι κατασκευασμένα συνήθως από λίθο και τα περισσότερα είναι σοβατισμένα.
Οι καμινάδες είναι κατασκευασμένες κατά κύριο λόγο από λίθο, είναι τετραγωνικής διατομής με τις διαστάσεις τους να κυμαίνονται από 40x40εκ. έως 80x80εκ. Το καπέλο είναι λίθινο, κατασκευασμένο από τις ίδιες σχιστόπλακες που χρησιμοποιούνται για την κάλυψη της στέγης, μονόρριχτο, δύρριχτο ή τετράριχτο.
Με τον όρο Μπουχαρί εννοούμε το προς τα μέσα εξόγκωμα του τζακίου, καθώς και την καμινάδα. Έχουμε αρκετά παραδείγματα όπου τζακι και φούρνος εφάπτονται ώστε να καταλήγουν σε κοινή καμινάδα που ονομάζεται Γαστρός.
[Πηγές - Βιβλιογραφία]
Σταματοπούλου Χαρούλα, "ΖΑΓΟΡΙ : Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική", Εκδοτικός Οίκος Μέλισσα, Αθήνα, 1990