Περιγραφή Τοπικού Δομικού Συστήματος

Τα κτίσματα είναι χτισμένα με τρόπο ώστε να παρέχεται προστασία από τις έντονες καιρικές συνθήκες που υπάρχουν στην περιοχή και διακρίνονται για την εσωστρέφεια τους.  Συχνά οι όροφοι των κτισμάτων εξαρτώνται από την κλίση του εδάφους. Το σχήμα τους είναι απλό  και επιβάλλεται με τον βαρύ κυβικό του όγκο. Αυτή η εντύπωση ενισχύεται και από το γείσο της στέγης, που δεν εξέχει πολυ από τον κατακόρυφο  άξονα. Η εμφανής πέτρα αποτελεί το βασικό δομικό υλικό, το οποίο βρίσκεται άφθονο στην περιοχή  και συναντιέται σε τρία είδη, ο ασβεστόλιθος λευκός ή γκρι, γρανιτοειδής με χρώμα σκούρο γκρι και πορώδης ασβεστόλιθος.  Μεγαλύτερη αντοχή για την τοιχοποιία έχει η άσπρη πέτρα ενώ για την επιστέγαση προτιμάται η μαύρη πλάκα λόγω μικρότερου βάρους και καλύτερης αντοχής στις θερμοκρασιακές διακυμάνσεις. Οι εξωτερικοί τοίχοι των κτισμάτων καθώς και οι μαντρότοιχοι είναι από πέτρα ανεπίχριστη σε κανονικές στρώσεις. Οι τοιχοποιίες είναι κατασκευασμένες όλες από λιθοδομή πάχους 60-70 εκ. Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις οι μη φέροντες τοίχοι κατασκευάζονταν από ξύλινο σκελετό και σοβατίζονταν ( μπαγδατί ). 

Οι στέγες στα κυρίως κτίσματα κατά κύριο λόγο είναι τετράρριχτες, έχουν κλίση  27° - 30° και διαμορφώνονται με ξύλινα απλά ζευκτά, ενώ  κάποια βοηθητικά κτήρια παρουσιάζουν δίρριχτες στέγες.  Στις  ράχες της στέγης οι πλάκες είναι μεγαλύτερες και λέγονται κορφιάδες.