Κατοικία 121

Το κτήριο ευρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικισμού, και σύμφωνα με τοπικές πληροφορίες, κατασκευάστηκε περί τις αρχές του 20^ου αιώνα.

Αποτελείται από δύο επίπεδα, έχει συνολικό ύψος 6.2 m και καλύπτεται από τετράρριχτη στέγη που έχει ύψος 1.5 m. Το χαμηλότερο επίπεδο είναι ισόγειο, και μπροστά στην εξώθυρα εκτείνεται μικρή αυλή, η οποία κάποτε πιθανόν περιβαλλόταν από λίθινο χαμηλό τοίχο ο οποίος πλέον έχει ερειπωθεί. Το ισόγειο έχει τετράπλευρο περίγραμμα, με επιφάνεια 60 m² και ελεύθερο ύψος 2.3 m. Η εσωτερική διαμερισμάτωση είναι η τυπική τριμερής, με κεντρικό χώρο εισόδου στον οποίο ευρίσκεται ξύλινη σκάλα, και από ένα δωμάτιο εκατέρωθεν του. Το κάθε δωμάτιο χρησίμευε ως χώρος αποθήκευσης τροφών και αντικειμένων απαραίτητων για τις καθημερινές εργασίες των κατοίκων.

Ο Α’ όροφος έχει επίσης τετράπλευρο περίγραμμα, με επιφάνεια περίπου 60 m² και ελεύθερο ύψος 2.6 m. Η πρόσβαση στον όροφο γίνεται μέσω ξύλινης σκάλας, η οποία οδηγεί σε διάδρομο. Ο όροφος διατηρεί επίσης τριμερή διάρθρωση, με δύο δωμάτια εκατέρωθεν του διαδρόμου, τα οποία αποτελούσαν χώρο διημέρευσης με εστία και χώρο ύπνου.  Από τον διάδρομο ο επισκέπτης έχει πρόσβαση σε ξύλινο στεγασμένο εξώστη επιφάνειας 6,16 m², ο οποίος στηρίζεται σε ξύλινες δοκούς 0.7 m επί 0.12 m και διατηρείται σε ικανοποιητική κατάσταση. Το μήκος του εξώστη εκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος της κύριας όψης του κτηρίου.

Σχετικά με το σύστημα κατασκευής του κτηρίου, αναφέρεται ότι ο φέρων οργανισμός του κτηρίου αποτελείται από το σύνολο των λίθινων περιμετρικών τοίχων του, που έχουν πάχος 0.55 m στο επίπεδο του ισογείου, ενώ στον όροφο αποκτούν πάχος 0.50 m. Στο εσωτερικό της οικίας υπάρχουν και λίθινοι τοίχοι πάχους 0.5 m στο επίπεδο του ισογείου, ενώ στον όροφο υπάρχουν τοίχοι κατασκευασμένοι από τσατμά, πάχους 0.15 m.

Τα κουφώματα του κτηρίου (θύρες και παράθυρα) είναι ξύλινα, όπως και τα πατώματα που στηρίζονται σε δοκούς 0.07 μ επί 0.12 μ και επικαλύπτονται από τάβλες πλάτους 0.15 μ. Επιχρίσματα φέρουν οι λίθινοι τοίχοι στο εσωτερικό του κτηρίου, ενώ και σε όλη την εξωτερική επιφάνεια το κτήριο είναι ανεπίχριστο. Χρωματισμοί υπάρχουν στα κουφώματα του κτηρίου με ελαιοχρώματα και στην επιφάνεια των εσωτερικών τοίχων διακρίνεται λευκός σοβάς. Τα τετράξυλα πλαίσια των παραθύρων καθώς και η εξώθυρα της οικίας είναι χρωματισμένα με χαρακτηριστικό γαλάζιο χρώμα, ενώ η εξώθυρα είναι ταμπλαδωτή και ιδιαίτερα επιμελημένη στην κατασκευή της.

Σχετικά με την κατάσταση της κατασκευής του κτηρίου, αναφέρεται ότι το κτήριο έχει υποστεί φθορές κατά την εγκατάλειψή του τις τελευταίες δεκαετίες. Οι φθορές περιλαμβάνουν καταστροφές του εξώστη, ορισμένες ρωγμές στους εξωτερικούς τοίχους, καθώς και φθορές στη στέγη του κτηρίου. Επιπλέον η πυκνή βλάστηση που έχει αναπτυχθεί στον προαύλιο χώρο εντείνει την αίσθηση εγκατάλειψης που περιβάλλει την οικία. Παρ’ όλα αυτά το κτήριο βρίσκεται σε κατάσταση η οποία διατηρεί ευκρινή την παραδοσιακή δομή και την εικόνα του.