Κατοικία 80

Το κτήριο ευρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικισμού, και σύμφωνα με τη λιθανάγλυφη επιγραφή του, κατασκευάστηκε το 1913.

Αποτελείται από δύο επίπεδα, έχει συνολικό ύψος 6 m και καλύπτεται από  τετράρριχτη στέγη που έχει ύψος 1.4 m. Το χαμηλότερο επίπεδο είναι ισόγειο, και περιβάλλεται από αυλή, στην οποία έχει κανείς πρόσβαση μέσω αυλόθυρας. Έχει τετράπλευρο περίγραμμα με επιφάνεια περίπου 50 m², ελεύθερο ύψος 2.2 m και διατηρεί την τυπική τριμερή διαίρεση των παραδοσιακών κατοικιών. Περιλαμβάνει τον κεντρικό χώρο εισόδου, τη λεγόμενη «σάλα», με ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον όροφο της οικίας. Εκατέρωθεν του χώρου εισόδου υπάρχουν δωμάτια τα οποία χρησιμεύουν σήμερα ως χώροι διημέρευσης των κατοίκων

Ο Α’ όροφος διατηρεί επίσης την τυπική τριμερή διάρθρωση, με τη σάλα στο κέντρο και από ένα δωμάτιο εκατέρωθεν της. Έχει επίσης τετράπλευρο περίγραμμα με επιφάνεια περίπου 50 m²  και ελεύθερο ύψος 2.4 m. Στον κεντρικό άξονα του χώρου διατηρείται ξύλινος στεγασμένος εξώστης επιφάνειας 4.2 m², ο οποίος ωστόσο έχει υποστεί ανακατασκευή και δεν ακολουθεί πλέον την παραδοσιακή δομή. Είναι ωστόσο φανερό ότι ανακατασκευάσθηκε στη θέση προϋπάρχοντος εξώστη, ο οποίος στηρίζονταν κατά τον παραδοσιακό τρόπο δομής σε ξύλινες δοκούς. Τα δωμάτια του ορόφου χρησιμεύουν ως χώροι ύπνου, ενώ επίσης έχει γίνει η προσθήκη μικρού λουτρού κατά τη διάρκεια των νεότερων χρόνων.

Σχετικά με το σύστημα κατασκευής του κτηρίου, αναφέρεται ότι ο φέρων οργανισμός του κτηρίου αποτελείται από το σύνολο των λίθινων περιμετρικών και εσωτερικών τοίχων του, που έχουν πάχος 0.6 m στο επίπεδο του ισογείου. Στο επίπεδο του ορόφου οι περιμετρικοί τοίχοι αποκτούν πάχος 0,55 m. Στο εσωτερικό του ορόφου της οικίας υπάρχουν τοίχοι από τσατμά, πάχους 0.18 m.

Τα κουφώματα του κτηρίου (θύρες και παράθυρα) είναι ξύλινα, όπως και τα πατώματα που στηρίζονται σε δοκούς 0.12 μ επί 0.15 μ και επικαλύπτονται από τάβλες πλάτους 0.15 μ. Επιχρίσματα φέρουν οι λίθινοι τοίχοι στο εσωτερικό του κτηρίου, ενώ και σε όλη την εξωτερική επιφάνεια το κτήριο δεν είναι ανεπίχριστο. Αντιθέτως, έχει επιχειρηθεί μια εξομοίωση τοιχοποιίας με τεχνητό τρόπο, χαράσσοντας αρμούς στον σοβά. Ωστόσο τα σχήματα και το αποτέλεσμα απέχουν κατά πολύ από την εικόνα της λιθοδομής ενός παραδοσιακού τοίχου, με αποτέλεσμα την αλλοίωση του χαρακτήρα που είχε άλλοτε το κτήριο. Χρωματισμοί υπάρχουν στα κουφώματα του κτηρίου με ελαιοχρώματα και η επιφάνεια των εσωτερικών τοίχων επιχρίεται με σοβά. Χαρακτηριστικό της εμφάνισης του κτηρίου αποτελεί το έντονο κίτρινο χρώμα στην θύρα του, η οποία κατά τα λοιπά φαίνεται να έχει μια νεοκλασσικίζουσα διάθεση, πιθανώς για λόγους ένδειξης ευμάρειας των κατοίκων. 

Σχετικά με την κατάσταση της κατασκευής του κτηρίου, αναφέρεται ότι το κτήριο έχει υποβληθεί σε διαδικασίες ανακαίνισης και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι εξαιρετική καθώς κατοικείται ακόμη και δέχεται ιδιαίτερες φροντίδες από τους ιδιοκτήτες. Παρ’ όλα αυτά, εξαιτίας του τεχνητού ακανόνιστου αρμολογήματος που έχουν υποστεί οι όψεις, το κτίσμα έχει χάσει ένα μέρος του παραδοσιακού του χαρακτήρα, τουλάχιστον από άποψη εμφάνισης.