Ειδικότερα στη Δροσοπηγή απαντώνται όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Ο οικισμός ευρίσκεται τοποθετημένος σε απόκρημνη βουνοπλαγιά με ανατολικό προσανατολισμό, ώστε να ωφελείται στο μέγιστο από το ηλιακό φως . Το οικιστικό σύνολο είναι πυκνό και ανεπτυγμένο σύμφωνα με τις οικιστικές ανάγκες, με κεντρικό άξονα που διασχίζει τον οικισμό στον άξονα Βορρά-Νότου, και οργανικά ανεπτυγμένο δίκτυο λιθόστρωτων οδών στο εσωτερικό του οικισμού, το οποίο ακολουθεί τις υψομετρικές διαφορές με έντονες κλίσεις και ενίοτε διαμορφώσεις κλιμάκων. Τα λιθόκτιστα κτήρια της Δροσοπηγής παρουσιάζουν όλα τα στοιχεία της οικοδομικής τεχνικής των Μαστοροχωρίων αν και σήμερα, μεγάλος αριθμός κτηρίων έχει υποστεί επεμβάσεις που αλλοιώνουν τον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού.
Ο οικισμός της Δροσοπηγής είναι ιδιαίτερα απομακρυσμένος από τα γειτονικά Μαστοροχώρια. Ο αμέσως προηγούμενος οικισμός που συναντά ο επισκέπτης ερχόμενος από την Κόνιτσα είναι η Πυρσόγιαννη, από την οποία απαιτείται μίας ώρα διαδρομή περίπου με όχημα για την Δροσοπηγή. Η απομόνωσή της αυτή, καθώς και οι αλλαγές στις συνήθειες και τον τρόπο ζωής στα σύγχρονα χρόνια έχουν συμβάλλει στην σταδιακή εγκατάλειψη του οικισμού από τους άλλοτε μόνιμους κατοίκους της. Επιπλέον οι υποδομές για εκπαίδευση και περίθαλψη είναι παραμελημένες και σχεδόν ανύπαρκτες, όπως το παλαιό σχολείο που έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο, και το μικρό ιατρείο που λειτουργεί μόνο τους θερινούς μήνες. Κατά τους χειμερινούς ο οικισμός ερημώνει, με ελάχιστους κατοίκους να παραμένουν εκεί σε όλη την διάρκεια του έτους. Ωστόσο τους θερινούς μήνες ο οικισμός ζωντανεύει από τους κατοίκους που επανέρχονται, για να περάσουν το καλοκαίρι τους στην ομορφιά και τη δροσιά του ηπειρώτικου τοπίου. Τότε ο οικισμός αλλάζει πρόσωπο και πλημμυρίζει από ζωή και κίνηση , αποδεικνύοντας πως η Δροσοπηγή παραμένει ακόμα ζωντανή και αγαπημένη στην καρδιά των κατοίκων της.