Στοιχεία επεμβάσεων παρατηρήθηκαν κυρίως σε πολύ παλιές κατασκευές, που χρονολογούνται περί το 1850 και κατοικούνται μέχρι σήμερα. Βασικό στοιχείο, που άλλαξε σε σχέση με το γνήσιο, είναι τα κουφώματα, που αντικαταστάθηκαν με νεότερα, ξύλινα ή αλουμινίου, διατηρώντας όμως το ύφος και την απόχρωση των αρχέτυπών τους.
Σε αρκετές περιπτώσεις επέμβαση έγινε στους προβόλους, που είτε διατήρησαν ως υλικό τους το ξύλο και αποτελούν συνέχεια των δοκών του εσωτερικού πατώματος, είτε αντικατέστησαν πλήρως το υλικό με οπλισμένο σκυρόδεμα, αλλάζοντας και τη λογική της στατικής και της ένταξής τους στο σύνολο της κατασκευής.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των οριζόντιων προσθηκών, πλάι και έξω από την λίθινη τοιχοποιία, οι οποίες εξυπηρετούν καθαρά λειτουργικές ανάγκες με χώρους αποθηκευτικούς και χωρίς να αλλοιώνουν το ύφος του συνόλου.
Οι επεμβάσεις που προκάλεσαν και αλλοίωση της παραδοσιακής κατασκευής, εντοπίζονται κυρίως σε προσθήκες προβόλων και κλιμακοστασίων μεγάλου μεγέθους, που εξασφαλίζουν την προσβασιμότητα στον όροφο. Αυτό εξηγείται από την φθορά των παλιών ξύλινων μελών, από την κατάργηση των εσωτερικών κλιμακοστασίων και από την πιθανή αλλαγή ιδιοκτησίας, που απαιτούσε πλέον νέα πρόσβαση. Την εικόνα κάνει δυσμενέστερη το εμφανές σκυρόδεμα και οι πυκνές κολώνες, που δεν ανήκουν στην κατασκευαστική λογική της φέρουσας τοιχοποιίας και μοιάζουν με ξένο σώμα, καθόλου ενταγμένο στην παραδοσιακή λίθινη κατασκευή. Σημαντικές αλλοιώσεις στο ύφος του οικισμού προκαλούν και οι μεταλλικές κατασκευές και προστεγάσματα, που επίσης δε συνομιλούν με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική.