Πρόκειται για ένα κτίριο που κτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1890 και αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Στο χαμηλότερο υπάρχει ένα δωμάτιο μικρών διαστάσεων, με περιορισμένο φυσικό φωτισμό και χαμηλό ύψος ορόφου. Η αρχική χρήση του συγκεκριμένου χώρου ήταν στάβλος ενώ σημερα χρησιμοποιείται ως αποθήκη. Στο ανώτερο επίπεδο, υπάρχει ένας ενιαίος ορθογώνιος χώρος που αποτελούσε την οικία των ιδιοκτητών του στάβλου. Γενικότερα μαθαίνουμε ότι η χρήση του ισογείου ως στάβλος συνέβαλε στην θέρμανση του σπιτιού μέσω της ζεστής ανάσας των ζώων.Σήμερα αυτός ο χώρος έχει υποστεί επεμβάσεις. Συγκεκριμένα έχει προστεθεί ενας διαχωριστικός τοίχος απο τσιμεντότουβλα και η χρήση του χώρου έχει αλλάξει σε αποθήκη. Ωστόσο έχει παραμείνει το τζάκι και τα εσωτερικά μεμονωμένα σκαλοπάτια. Η είσοδος στον όροφο γίνεται με μία εξωτερική σκάλα ακανόνιστου σχήματος, που ακολουθεί την κλίση του εδάφους και οδηγεί επιπλέον σε μια διαμορφωμένη αυλή μπροστά απο την ορθογώνια πρώην κατοικία. Πρόσβαση στην αυλή υπάρχει και από τον πάνω δρόμο καθώς το κτίσμα βρίσκεται σε ένα οικόπεδο με έντονη υψομετρική διαφορά. Συγκεκριμένα απο την μία άκρη της μεγάλης πλευράς του ορθογωνίου μέχρι την άλλη το έδαφος υψώνεται περίπου 3 μέτρα.