Πλατείες - Πλατώματα - Ελεύθεροι Χώροι

Ο χαρακτήρας του Αμονακλειού, δεν μας επιτρέπει να μιλήσουμε για οργανωμένους χώρους συνάντησης και πλατείες με την τυπική έννοια του όρου, αλλά, μάλλον, για άτυπα σημεία αναφοράς που προέκυψαν, ίσως τυχαία, κατα την οικιστική ανάπτυξη και λόγω της θέσης τους νοηματοδοτήθηκαν με κοινωνική χροιά. Αναφερόμαστε σε έναν οικισμό εσωστρεφή και μικρό, με λίγους μόνιμους κάτοικους, περιορισμένο δημόσιο χώρο και κτίσματα που στεγάζουν κυρίως κατοικίες ενώ, απουσιάζει η όποια κεντρικότητα.

Στο εσωτερικό του οικισμού, σε πλάτωμα που δημιουργείται απο τη συμβολή των δύο κύριων μονοπατιών του, συναντάμε μία μικρή οικιστική αραίωση με δύο πεζούλια, η οποία λειτουργεί ως ένας καθημερινός χώρος στάσης και συνάντησης των κατοίκων. Ταυτόχρονα, οι δύο εκκλησίες του οικισμού, με τα μεγάλα, περιμετρικά προαύλεια τους, προδίδουν κι αυτές τη χρήση τους ως αξιοσημείωτοι χώροι συνάθροισης .

Σημαντικό είναι να αναφερθεί και η ύπαρξη δύο κρηνών, η πρώτη εκ των οποίων βρίσκεται στον κύριο ιστό του οικισμού και εικάζεται πως παλαιότερα λειτουργούσε ως χώρος συνάθροισης των κατοίκων, κρίνοντας από τη διαπλάτυνση του μονοπατιού στο σημείο αυτό. Η δεύτερη και μεγαλύτερη βρίσκεται σε πλάτωμα πάνω στον περιφερειακό δρόμο, λίγο πριν την είσοδο στον οικισμό, σε περιοχή προσβάσιμη και απο τις γύρω οικιστικές ενότητες, πράγμα που δικαιολογεί τη χρήση της ως χώρος στάσης των διερχομένων, μέχρι και σήμερα.