Κτίριο 8

Το κτίριο 8, που στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα συγκρότημα κτιρίων, απαντάται στην συναρμογή της οδού που καταλήγει από τη βόρεια είσοδο του χωριού στο πλάτωμα της εκκλησίας, με την αρχή της πλατείας αυτής (κτίριο 49 στο χάρτη). Είναι γωνιακό κτίσμα και μάλιστα σε πολύ κεντρικό σημείο, έχοντας πλήρη εποπτεία του περιβάλλοντος του. Σήμερα κατοικείται από μετανάστες εκ των οποίων μερικοί εργάζονται στην υπηρεσία μόνιμων ντόπιων κατοίκων του οικισμού, κυρίως στον αγροτικό τομέα. Αποτελείται από δύο ανεξάρτητες κατοικίες σε χρήση, που ωστόσο επικοινωνούν μέσω της υπαίθριας εισόδου, και κατ’ επέκταση αυλής, αλλά και από μια τρίτη κατοικία στον πρώτο όροφο που ωστόσο είναι ακατοίκητη. Και στις τρεις κατοικίες του η πρόσβαση επιτυγχάνεται μέσω της αυλής.

Όσον αφορά το χώρο του άνω ορόφου η πρόσβαση γίνεται από τη  χτιστή σκάλα που συναντά κανείς μετωπικά στην είσοδο. Η μία εκ των δύο κατοικιών του ισογείου διαθέτει πόρτα για πρόσβαση και μέσω του μετώπου της, ωστόσο αυτή η είσοδος δεν χρησιμοποιείται. Η αυλή είναι κοινόχρηστη, κυρίως χρησιμοποιείται για αποθήκευση αλλά και για δουλειές των νοικοκυριών. Διαφαίνεται λοιπόν μια σαφής συσχέτιση μεταξύ των κατοικιών η οποία πιθανόν να προέρχεται από παλαιότερα. Το όλο συγκρότημα είναι εμφανώς ανακαινισμένο, ωστόσο μέσα από τις κατόψεις αλλά και την περιήγηση μέσα σε αυτό φαίνεται πως οι βασικές αρχικές χαράξεις έχουν μείνει σταθερές.

Η ανακαίνιση σχετίζεται κυρίως με το εξωτερικό κέλυφος του κτιρίου και την προσθήκη ποικίλων στοιχείων που όμως δεν αλλοιώνουν την πρωταρχική δομή. Η λίθινη τοιχοποιία φαίνεται να έχει διατηρηθεί, έχοντας υποστεί σαφώς επεξεργασία. Έχουν επίσης προστεθεί κονιάματα σε σημεία όπως τα στηθαία, που βρίσκονται σε ίδιους χρωματικούς τόνους με την τοιχοποιία και διαθέτουν αδρή υφή.  Όπως εισέρχεται κανείς στο συγκρότημα, η δεξιά κατοικία αποτελούσε πιθανόν ενιαίο χώρο ορθογωνικής κάτοψης στον οποίο ήρθαν να προστεθούν χωρίσματα για την δημιουργία ενός υπνοδωματίου και ενός μπάνιου. Η αριστερή κατοικία απαρτίζεται από έναν μικρό χώρο-προθάλαμο που οδηγεί σε ένα μεγάλο ορθογωνικής κάτοψης δωματίου, που διατρέχεται στο μήκος του από μια καμάρα. Στη σύνδεση του χώρου εισόδου που αναφέραμε με τον μεγάλο αυτό χώρο είναι εμφανή σημάδια από την ύπαρξη πόρτας σε εκείνο το σημείο. Η κατασκευή του είναι αρκετά σύγχρονη, η τοιχοποιία διαφορετική, γεγονός που σε συνδυασμό με την προΰπαρξη θύρας στο σημείο που αναφέραμε, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως το κτίσμα παλαιότερα αποτελούνταν μονάχα από το δωμάτιο με την καμάρα, και πως η είσοδος σε αυτό γινόταν από εκεί. Όσον αφορά το δώμα, δεν μπορεί να γίνει κάποια βάσιμη υπόθεση σχετικά με το αν συνδεόταν με τον ακριβώς από κάτω χώρο που διαθέτει την καμάρα, αν αποτελούσε ξέχωρη κατοικία, η εάν αποτελεί προσθήκη μεταγενέστερη.

Εν πάσει περιπτώσει, το όλο συγκρότημα πιθανότατα αποτελούνταν από αυτόνομες κατοικίες που ίσως να έβρισκαν κάποια σύνδεση μεταξύ τους, ωστόσο πλέον που έχουν περάσει στην κατοχή ενός ιδιώτη, έχουν ανακαινιστεί και αντιμετωπιστεί ως ένα ενιαίο κτίσμα, με ενιαίο ύφος. Τα δώματα των ισόγειων κατοικιών χρησιμοποιούνται δυνητικά από το δώμα, ενότητες που επικοινωνούν όλες μεταξύ τους μέσω του υπαίθριου χώρου, που έχει οριοθετηθεί από μια μάντρα, που αμφισβητούμε την προΰπαρξη του ακριβώς έτσι από παλαιότερα, καθώς είναι πολύ σαφώς οριοθετημένος  και δείχνει σαφή πρόθεση για ενοποίηση, πράγμα που προέρχεται πιθανότατα από τη χροιά της χρήσης της αυλής αυτής στο παρελθόν.

Βλέποντας το συγκρότημα λοιπόν συνολικά και εξετάζοντας την επεξεργασία που έχει υποστεί μπορούμε να ισχυριστούμε πως παρά κάποιες αποκλίσεις, είναι εμφανής μέσω της διατήρησης της βασικής δομής της αρχικής τοιχοποιίας αλλά και των χτυπητών επιχρισμάτων, η προσπάθεια για ένταξη σε ένα ντόπιο αρχιτεκτονικό ύφος που όμως διαφοροποιείται ως προς τη χροιά της υλικότητας. Ενώ λοιπόν συναντούμε ποικίλα παραδείγματα κακοδιαχείρισης παλιών κτισμάτων, το συγκεκριμένο παρουσιάζει σεβασμό προς την προϋπάρχουσα κατάστασή του, διατηρώντας τη βασική του δομή και κρατώντας μια εμφανή επαφή με το αρχικό του ύφος.