Μετά τον σεισμό του 1956 την ανασυγκρότηση της Σαντορίνης ανέλαβε ο Κ. Δεκαβάλλας, ο οποίος ανέπτυξε 10 ήδη υπάρχοντες οικισμούς και δημιούργησε έναν καινούριο, το Καμάρι. Για την γρήγορη αποκατάσταση των βλαβών και προκειμένου να διατηρήσει την παράδοση της Σαντορίνης προχώρησε στην κατασκεύη δύο ειδών κατοικιών με την ύπαρξη της αυλής να είναι σημαντική και στις δύο περιπτώσεις.
Στόχος του στην οργάνωση των οικισμών ήταν ο διαχωρισμός των δρόμων σε ταχείας κυκλοφορίας και κυκλοφορίας πεζών. Οι τελευταίοι ήταν στενότεροι και βαθμιδωτοί πεζόδρομοι με προστασία από τους ανέμους. Προσπάθησε αυτοί να έχουν προοπτική αλλά και να διακόπτονται απο μικρές πλατείες. Η έλλειψη ξυλείας και η ανάγκη για γρήγορη κατασκευή αλλα και η προσπάθεια για διατήρηση στης παράδοσης είχαν ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθούν ντόπια υλικά και κυρίως θηραική γη και κυσιρόλιθοι αλλά και καλούπια για την γρήγοροι κατασκευή των θόλων. Υπήρχαν 2 είδη κατοικίας: ο μονόθολος και δίθολος που είχαν συγκεκριμένη τυπολογία κάτοψης αλλά και φυσικό αερισμό. Τα Φηρά ήταν από τους οικισμούς που επεκτάθηκαν και η αυτή περιοχή βρίσκεται ανάμεσα στο Κοντοχώρι και τα Φηρά.
Προχωρώντας από τον οικισμό των Φηρών στο Κοντοχώρι παρατηρούμε τέτοιες κατοικίες. Λίγες απο αυτές εχουν διατηρήσει τα χαρακτηριστίκα που είχαν από όταν φτιάχτηκαν απο τον Κ. Δεκαβάλλα. Οι παρεμβάσεις είναι σαφώς πιο εντόνες ύστερα απο τον νόμο που απαγόρευε το γκρέμισμα των θόλων, που πολλοί παρέκαμψαν δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα διαφορετικών και ασύμβατων τυπολογιών.