Τα ανοίγματα διαμορφωνόταν από το ίδιο υλικό με την τοιχοποιία, δηλαδή λίθους με συνδετικό κονίαμα, με την βοήθεια ξυλείας στην περίπτωση των λαϊκών κτισμάτων και λαξευτών λίθων στα αρχοντικά. Κατά το χτίσιμο της τοιχοποιίας τοποθετείται ταυτόχρονα και το πλαίσιο που χρησιμοποιείται σε κάθε περίπτωση ώστε να συνεχίσει η πλήρωση του τοίχου γύρω από το άνοιγμα.
Τα οριζόντια στοιχεία των πλαισίων έχουν μεγαλύτερο μήκος από το άνοιγμα ώστε να εγκλωβίζονται στην τοιχοποιία και να εξασφαλίζεται σταθερότητα του πλαισίου. Τα πλαίσια βρίσκονταν σε μικρή υποχώρηση από την πρόσοψη, ενώ η δημιουργούμενη σκιά έδινε ενδιαφέρον αισθητικό αποτέλεσμα.
Πάνω από το πρέκι των ανοιγμάτων δημιουργείται ανακουφιστικό τόξο για την κατανομή των φορτίων περιμετρικά του ανοίγματος. Τα τόξα αυτά κατασκευάζονται με λίθους όμοιους με αυτούς της τοιχοποιίας και στην συνέχεια συμπληρώνονται με μικρότερες πέτρες και συνδετικό κονίαμα. Η κατασκευή αυτή στα παράθυρα συνήθως κρύβεται από το επίχρισμα της τοιχοποιίας ενώ στις εξώπορτες πολλές φορές προβάλλεται με την διαμόρφωση ημικυκλικού φεγγίτη.
Στην περίπτωση που χρησιμοποιείται ξύλο για την δημιουργία του ανοίγματος, στις περισσότερες φορές δεν τοποθετούνται σανίδες στις κατακόρυφες παρειές του ανοίγματος και η κάσα του κουφώματος τοποθετείται απευθείας στον τοίχο.