Χαρακτηριστικές Μεταγενέστερες Επεμβάσεις

 

Όσον αφορά στις επεμβάσεις λειτουργικού χαρακτήρα, η πιο αντιπροσωπευτική και διαδεδομένη περίπτωση σε όλον τον οικισμό είναι αυτή της προσθήκης διακριτών όγκων για να στεγάσουν τη λειτουργία των αποχωρητηρίων. Αυτή η ανάγκη οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια κατασκευής τους δεν προβλεπόταν ξεχωριστός χώρος για αυτήν τη λειτουργία, η οποία εξυπηρετούταν υπαίθρια με την κατασκευή αποπάτου. Οι προσθήκες αυτές είναι συμβατικές επιχρισμένες κατασκευές

Μία άλλη προσθετική παρέμβαση η οποία παρατηρείται είναι η κατασκευή δευτερευόντων όγκων, οι οποίοι στεγάζουν αποθήκες και χώρους στάθμευσης, και είτε προσαρτώνται στον κτηριακό όγκο είτε αποκολλώνται από αυτόν λειτουργώντας στην περιφέρειά του. Επίσης, παρατηρούμε προσθήκη ψευδοροφών και ελαφρών διαχωριστικών πετασμάτων (ξύλων ή γυψοσανίδων), για την προσαρμογή του εσωτερικού της κατοικίας, ώστε να εξυπηρετείται βέλτιστα η χωροθέτηση των λειτουργιών. 

Εκτός από αυτές τις προσθήκες συναντώνται και άλλες οι οποίες έρχονται για να στεγάσουν χώρους διημέρευσης που εκ των πραγμάτων η φύση τους είναι πιο ζωτικής σημασίας από των προαναφερθέντων. Πιο συγκεκριμένα αναφερόμαστε σε χώρους κουζίνας που προσαρτώνται στην κατασκευή, αλλά και σε μπαλκόνια, τα οποία κλείνουν και μετατρέπονται σε εξώστες στεγάζοντας μικρά καθιστικά. Δεν λείπουν και προσθήκες όγκων με σύμμικτη κατασκευή, όπου πλάκες οπλισμένου σκυροδέματος στηρίζονται αμφιέρειστα αφ' ενός σε υποστυλώματα και αφ' ετέρου στην προγενέστερη φέρουσα λίθινη τοιχοποιία.

Μία άλλη επέμβαση εξίσου ζωτικού χαρακτήρα είναι η προσαρμογή των αυλών και των μονοπατιών της περιοχής Β στις καθημερινές ανάγκες, ώστε να ανταποκρίνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις απαιτήσεις της προαύλιας ζωής. Πιο αναλυτικά, σε αυτήν τη ζώνη η κίνηση των κατοίκων γίνεται μέσω ραμπόσκαλων, οι οπόιες κάθε φορά στα άκρα τους μετεξελίσσονται σε αυλές δημιουργώντας ιδιαιτέρως ασαφή όρια μεταξύ του δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. 

 

Έπειτα έρχονται οι παρεμβάσεις στον κατασκευαστικό τομέα, οι οποίες είναι αυτές που υπερισχύουν αριθμητικά και συναντώνται στα περισσότερα κτήρια του οικισμού. Σε αυτόν τον τομέα διακρίνουμε δύο ειδών επεμβάσεις, αυτές οι οποίες έρχονται να αντικαταστήσουν παλαιότερες κατασκευές με κατασκευές ίδιου τύπου περισσότερο εξελιγμένης τεχνολογίας και εκείνες οι οποίες ενισχύουν στατικά τα κτήρια. Σαφέστερα, στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται τα ξύλινα μπαλκόνια, τα οποία αντικαθίστανται από σκυρόδεμα και τα ξύλινα-πέτρινα πρέκια, τα οποία αντικαθίστανται επίσης από οπλισμένο σκυρόδεμα στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ συναντώνται και παραδείγματα τα οποία έχουν αντικατασταθεί με μαρμάρινα ή νέα λίθινα πρέκια. Μία άλλη σημαντική επέμβαση αποτελεί η αντικατάσταση των ξύλινων σκεπών με νέες κυρίως για λόγους καλύτερης μόνωσης. Την αντικατάσταση αυτή συνοδεύει τις περισσότερες  φορές και η προσθήκη μπετονένιου δεσίματος στη στέψη του κτηρίου. Σχεδόν σε όλα τα κτήρια συναντάται η αντικατάσταση των βυζαντινών κεραμιδιών από κεραμίδια άλλου τύπου, συνήθως ρωμαϊκά. Τέλος, παρατηρήσαμε μία τάση αντικατάστασης των παραδοσιακών ξύλινων κουφωμάτων με αλουμινίου. 

Στην κατηγορία επεμβάσεων ενισχυτικού τύπου, αυτό που συναντάμε τις περισσότερες φορές είναι η ενίσχυση των τοιχοποιιών με τσιμεντοκονιάματα, καθώς και με την προσθήκη δεσιμάτων από οπλισμένο σκυρόδεμα στη στέψη του κτηρίου.