Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Σύμφωνα με στοιχεία ο πληθυσμός το 2001 κυμαινόταν γύρω στους 160 κάτοικους , ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι που συναντάμε σήμερα είναι γύρω στους 30 και είναι μεγάλης ηλικίας. Όπως μας είπε χαρακτηριστικά μία ντόπια, πριν 50 χρόνια το χωριό έσφυζε από ζωή, λειτουργούσαν αρκετά καφενεία, ενώ κάθε απόγευμα η πλατεία γέμιζε από παιδιά που παίζανε. Σήμερα λόγω της αστικοποίησης πολλοί από τους νέους είτε έφυγαν για την Αθήνα ή πιο μεγάλα αστικά κέντρα, είτε εγκαταστάθηκαν στην Χώρα όπου υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας.

Κάποτε βασικές επαγγελματικές ενασχολήσεις αποτελούσαν η κτηνοτροφία, η γεωργία και η σηροτροφία.  Η σηροτροφία ήταν πολύ σημαντική δραστηριότητα που απέφερε κέρδη και είχε να κάνει με την εκτροφή  μεταξοσκωλήκων από όπου παράγεται το μετάξι. Μάλιστα, για αυτήν την δουλειά χρησιμοποιούσαν ειδικά κτίσματα, τα πυργόσπιτα, τα οποία αποτελούνταν από κεντρικό δωμάτιο, ψηλό για να μην έρχονται οι μεταξοσκώληκες σε επαφή με την υγρασία του εδάφους και με φεγγίτες για να μπορεί να κυκλοφορεί ο αέρας στο δωμάτιο και να κρατάει ξηρό το περιβάλλον του καλαθιού στο οποίο εκτρέφονταν. Πλέον αυτή η ασχολία έχει εγκαταλειφθεί από τους κάτοικους της περιοχής.

Από το τέλος του 18ου αιώνα άρχισε σταδιακά η ανάπτυξη της ναυτιλίας. Οι Ανδριώτες έγιναν ναυτικοί στις αρχές του 20ου αιώνα και δεν ήταν από τις βασικότερες ασχολίες, ειδικά των ορεινών οικισμών όπως η Στραπουργιές, όπως μας λένε και οι κάτοικοι. Για αυτόν τον λόγο δεν υπάρχουν καπετανόσπιτα όπως σε άλλα νησιά (π.χ. Σαντορίνη), ενώ παρατηρούνται αρκετές αγροικίες και πυργόσπιτα.

Σήμερα όσοι μένουν στις Στραπουργίες δουλεύουν στην Χώρα και ταυτόχρονα για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους έχουν κάποιο χωράφι που καλλιεργούν ή ζώα. Παρ΄ ολα αυτά, δεν λείπουν οι περιπτώσεις στις οποίες άτομα με καταγωγή από το χωριό επιλέγουν να αφήσουν πίσω τους την αγχωτική και πιεστική ζωή στη θορυβώδη Αθήνα και να εγκατασταθούν στον τόπο που αγάπησαν τις Στραπουργίες, για να βιώσουν ήρεμες μέρες, καλλιεργώντας τον κήπο τους, και περπατώντας στα πέτρινα μονοπάτια, αποκτώντας ποιότητα ζωής.