Σε εξωτερικές οριζόντιες επιφάνειες (αυλές, δρόμους, ταράτσες) χρησιμοποιείται κατά κανόνα το πλακωτό, δηλαδή λιθόστρωτο από μαυρόπετρα. Πλακωτό συναντάται και στα δάπεδα κτισμάτων όπως οι φούρνοι και οι κάναβες. Ένα άλλο υλικό που βρίσκεται συχνά σε αρχοντικά και εκκλησίες του περασμένου αιώνα, είναι οι μαλτεζόπλακες. Αυτές χρησιμοποιούνται σε επιστρώσεις δαπέδων είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό των κτισμάτων, σαν υλικό γεμίσματος σε τοίχους και για επίκρανα παραστάδων ή ανάγλυφα γείσα.
Τα δάπεδα κατασκευάζονταν, συνήθως με επίστρωση θηραϊκού κονιάματος, στο οποίο προσέθεταν άμμο, για να αυξήσουν την αντοχή του στην επιφανειακή τριβή. Συχνά, τα δάπεδα διασταυρώνονταν με πλάκες από την Ίο, που εξαιτίας της ομοιότητάς τους με τις πλάκες της Μάλτας τις αποκαλούσαν «Μάρτας». Ξύλινα δάπεδα υπήρχαν σε περιορισμένο αριθμό πλούσιων κατοικιών. Στα δάπεδα των αυλών σε ορισμένες περιπτώσεις κατασκεύαζαν διακοσμητικά σχέδια από ποικιλόχρωμες ηφαιστειακές ή θαλάσσιες πέτρες, που ονόμαζαν «χοχλύδια». Σε άλλες περιπτώσεις διασταύρωναν μαυρόπετρες.