Τζάκια

Το τζάκι στο Πήλιο αποτελούσε αναπόσπαστο στοιχείο κάθε κατοικίας, λόγω τόσο του ψυχρού κλίματος όσο και της ευμάρειας των κατοίκων του, επηρεάζοντας έτσι τις λειτουργίες της και την διαμόρφωση της.

Τοποθετούνταν κατά κύριο λόγο στη μέση του τοίχου του δωματίου απέναντι από την είσοδο σε αυτό, οριοθετώντας έτσι τις χρήσεις του και διαμορφώνοντας την οργάνωση του, αφού λειτουργούσε ως άξονας συμμετρίας του. Κατασκευαστικά, η πλάτη του τζακιού και της καπνοδόχου εντάσσοταν στον πέτρινο τοίχο. Η παραστιά του τζακιού στηριζεται με τη βοήθεια στραβών ξύλων (αντηρίδες) που εξέχουν απ τον τοίχο, βρίσκονται 50 εκ. χαμηλότερα απ' το δάπεδο και είναι σφηνωμένα σε εγκοπές στα δοκάρια του πατώματος. Αυτή η κατασκευή πάνω στην οποία υπάρχουν στρωμένες σανίδες, γεμίζει με πέτρες και κοκκινόχωμα. Όσον αφορά την φούσκα, δηλαδή την ανωδομή του τζακιού, η πάγια πηλειορίτικη μορφή είναι ημικυλινδρική που συνεχίζει προς τα πάνω ως μισός κώνος. Οι διαφορετικές μορφές λοιπόν, φανερώνουν την αλλοίωση που έχει δεχτεί  η κατασκευή απο μεταγενέστερες επεμβάσεις που πολλές φορές επηρεάστηκαν απ' το νεοκλασσικισμό. Τέλος,η μετάβαση από την κυλινδρική μορφή στο ανώτερο μισό γίνεται μέσω ενός γείσου που εξέχει.

Η περίπτωση των γωνιακών τζακιών, οφείλεται στις νησιώτικες τυπολογίες που εμφανίζει το Τρίκερι λόγω της έντονης επαφής του με το νησιώτικο χώρο.