Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Κύρια απασχόληση κατοίκων

Οι παλιότεροι κάτοικοι ήταν κατά κύριο λόγο κτηνοτρόφοι, ενώ η γεωργική παραγωγή ανερχόταν στο επίπεδο της οικογενειακής συντήρησης. Παρήγαγαν έναν ικανοποιητικό βαθμό σιτηρών που συντέλεσαν στην ανάπτυξη των μύλων που βρίσκονται στο ποτάμι του χωριού που ονομάζεται Πραμόριτσα και μαζί με τα «κουτσομύλια» που υπήρχαν στο ποταμούλι του πάνω μαχαλά, που προσδιορίζονταν έτσι γιατί άλεθαν μόνο τον χειμώνα, καθώς το καλοκαίρι δεν τους επαρκούσε το νερό, συμπληρώνεται το φάσμα της κυριότερης βιοτεχνικής δραστηριότητας του τόπου. Από τα καρποφόρα δέντρα το επικυρίαρχο είναι η καστανιά που δίνει την πιο επαρκή ποσότητα αγροτικού προϊόντος και χαρακτηρίζει τη φυσική μορφολογία της περιοχής. Τα κάστανα και σε πολύ μικρότερο βαθμό τα καρύδια ήταν τα μόνα εμπορεύσιμα προϊόντα και συνήθως ανταλλάσονταν με λαχανικά που έφερναν οι περιοδεύοντες μανάβηδες. Στη ροή του χρόνου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στράφηκε προς τις κατασκευές καθώς η βραχώδης υφή του περιβάλλοντος Στη ροή του χρόνου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στράφηκε προς τις κατασκευές καθώς η βραχώδης υφή του περιβάλλοντος του έδινε άφθονη και κατάλληλη για επεξεργασία πέτρα, αφού ο ψαμμίτης και ο σχιστόλιθος που συγκροτούν το γεωλογικό υπόστρωμα είναι εύπλαστα υλικά και προσφέρονται για λείανση με μόνο μειονέκτημα τη σχετικά γρήγορη φθορά τους.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες αναπτύχθηκε στο Ζουπούνι μία κατηγορία τεχνιτών που σε λίγο καιρό έγιναν περιώνυμοι και περιπλανήθηκαν σε μεγάλη ακτίνα χτίζοντας κτήρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και εξυψώνοντας την τέχνη της λιθανάγλυφης διακόσμησης. Σπουδαία δείγματα της εργασίας τους βρίσκονται στα χωριά του Πηλίου όπου διακρίθηκαν ο αρχιμάστορας Δήμος Ζουμπανιώτης και ο λιθογλύπτης Μίλιος.