Συρράκο (Τμήμα Γ - Ομάδα 20)

Χρονογραμμή

• 976 μ.Χ. Πρώτη αναφορά για τους Βλάχους γίνεται στο βυζαντινό κείμενο του χρονογράφου Γεωργίου Κεδρηνού.

• 15ος αιώνας, πρώτος οικισμός.

• 1480, κατάκτηση από τους Τούρκους, προνομιακή φορολογία, σχετική αυτονομία.

• Τέλη 18ου αιώνα, ο πληθυσμός φθάνει από εσωτερική μετανάστευση τους 4.000 κατοίκους.

• 1750, διεθνές εμπόριο μάλλινων υφασμάτων. Από Ισπανία μέχρι Ρωσία. Ο στρατός του Ναπολέοντα Βοναπάρτη φορούσε συρρακιώτικες κάπες.

• 18ος-19ος αι., αναγκαστική μεταφορά πληθυσμού στους ορεινούς όγκους.

• Αρχές 19ου αιώνα, οι Ευρωπαίοι περιηγητές Λικ και Πουκεβίλ αναφέρουν ότι ήταν πολύγλωσσοι και διάβαζαν γαλλικές και ιταλικές εφημερίδες.

• 1821, μπήκε πρώτο στην επανάσταση και λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε από τους Τούρκους.

• 1866, το γεφύρι της Πλάκας κτίζεται για δεύτερη φορά μετά το κτίσιμο και την κατάρρευση του 1863.

• 1881, συνθήκη Βερολίνου. Στην Ελλάδα παραχωρείται η Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου. Το Συρράκο παραμένει υπό τουρκική κατοχή.

• 1881, παραχώρηση Τζουμέρκων στην Ελλάδα. Η επαρχία Τζουμέρκων αποτελείται από τους δήμους Θεοδωρίας, Αγνάντων, Πραμάντων και Καλαρρυτών, με πρωτεύουσα την Πράμαντα. Το Συρράκο μένει στην οθωμανική κτήση.

• 23 Νοεμβρίου του 1912, απελευθέρωση, ένταξη στο ελληνικό κράτος.

• Η βιομηχανική επανάσταση και οι απαλλοτριώσεις στην Ελλάδα επέφεραν πλήγμα στην οικονομία του Συρράκου. Η βιομηχανική παραγωγή στην Ευρώπη του μουσαμά και των αδιάβροχων αντικατέστησε τις μάλλινες συρρακιώτικες κάπες. Πολλοί κάτοικοι μεταφέρονται μόνιμα σε πεδινές περιοχές και κυρίως στην Πρέβεζα, σημαντικό εισαγωγικό και εξαγωγικό λιμάνι της Ηπείρου, όπου οι έμποροι συνεχίζουν να εμπορεύονται τυρί, λάδι και σαπουνάρια.

• 1924-1925, απαλλοτριώσεις μεγάλων κτημάτων. Χάνονται χειμωνιάτικα βοσκοτόπια και μειώνεται ο αριθμός των προβάτων, με αποτέλεσμα την αναγκαστική μετακίνηση των κτηνοτρόφων στα Γιάννενα, στον κάμπο της Άρτας, στο Άκτιο και στον Ελαιώνα της Πρέβεζας. Οι κτηνοτρόφοι εργάζονται ως τυροκόμοι, πλανόδιοι μικροπωλητές, αγωγιάτες, εργάτες, καραγωγείς και αργότερα στην Πρέβεζα ως τοματοκαλλιεργητές.

• 1960, αστικοποίηση. Οι ραφτάδες φεύγουν από το Συρράκο, οι κτηνοτρόφοι παίρνουν την προεδρία της κοινότητας, σταδιακή μείωση του αριθμού.

• 1967, σεισμός, εγκατάλειψη.

• 1978, χαρακτηρίστηκε παραδοσιακός οικισμός ιδιαίτερης ομορφιάς, που χρειάζεται ειδική προστασία. • Τέλη του 20ού έως και σήμερα, άρχισε η ανοικοδόμηση του χωριού. Κατασκευή 100 περίπου νέων σπιτιών και επισκευή παλαιοτέρων, όχι όμως για μόνιμη εγκατάσταση παρά για παραθεριστική ή τουριστική εκμετάλλευση.